Το τραγούδι που πάντα με κάνει να θέλω να χορέψω (και σπάνια χορεύω -είμαι ατσούμπαλη το έχουμε πει αυτό-)...
Και τέλος το κομμάτι το οποίο πάντα με συγκινεί λόγω των στίχων...
I'm not going down on my knees
Begging you to adore me
Can't you see it's misery
And torture for me
When I'm misunderstood
Try as hard as you can
I've tried as hard as I could
To make you see
How important it is for me
Here is a plea
From my heart to you
Nobody knows me
As well as you do
You know how hard it is for me
To shake the disease
That takes hold of my tongue
In situations like these
Understand me
Some people have to be
Permanently together
Lovers devoted to
Each other forever
Now I've got things to do
And I've said before that I know you have too
When I'm not there
In spirit I'll be there
Here is a plea
From my heart to you
Nobody knows me
As well as you do
You know how hard it is for me
To shake the disease
That takes hold of my tongue
In situations like these
Ναι, οι Depeche Mode είναι μια από τις πιο αγαπημένες μου μπάντες...
Begging you to adore me
Can't you see it's misery
And torture for me
When I'm misunderstood
Try as hard as you can
I've tried as hard as I could
To make you see
How important it is for me
Here is a plea
From my heart to you
Nobody knows me
As well as you do
You know how hard it is for me
To shake the disease
That takes hold of my tongue
In situations like these
Understand me
Some people have to be
Permanently together
Lovers devoted to
Each other forever
Now I've got things to do
And I've said before that I know you have too
When I'm not there
In spirit I'll be there
Here is a plea
From my heart to you
Nobody knows me
As well as you do
You know how hard it is for me
To shake the disease
That takes hold of my tongue
In situations like these
Ναι, οι Depeche Mode είναι μια από τις πιο αγαπημένες μου μπάντες...
4 σχόλια:
Αχ! Ο Dave!
Αχ, δε λες τίποτα... Ακόμη θυμάμαι τη συναυλία τους το προηγούμενο καλοκαίρι... Μεγάλη μπάντα!
Ωραίοι οι Depeche mode. Τον καιρό που ήμουν σκληρό μέταλλο δεν πήγα να τους δω γιατί τους θεωρούσα φλώρους...
Τραγικά λάθη. Anyway απάντησα και στα 2 μπλογκοπαίχνιδα με το δικό μου τρόπο.
Καλά σε έλεγα εγώ "κρυφό ταλέντο".
Κατάφερες να συμπαρασύρεις στο blogging άτομα που είχαν μείνει στην εποχή του τροχού και της βοϊδάμαξας.
Όσο ζω μαθαίνω ομορφούλα μου..
Μεγάλο λάθος... Πολύ μεγάλο. Και δεν είναι μονάχα ο Dave ο λόγος που έχω ψύχωση με τη μπάντα αυτή. Αλλά τα τραγούδια και το κυριότερο οι στίχοι. Όσο για την ξανθιά που δημιούργησε blog, μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλο λόγο μην πεις... Κάτσε να δούμε πόσο καιρό θα το έχει σε "λειτουργία"...! Είδα τις απαντήσεις.. Σχόλια στο blog σου!
Δημοσίευση σχολίου