Κυριακή 2 Νοεμβρίου 2008

Cheesy quotes or Random Thoughts. Take your pick.

"Just like the seasons people have the ability to change. It doesn't happen very often, but when it does... It's almost always right. Sometimes it takes what's broken, becoming hole again. Sometimes it takes opening up to new people and letting them in. But most times it takes just one person who is truly afraid to show what they feel getting an opportunity they never thought possible.
...And some things never change... Let a new game begin..."

"Time waits for no man. Time heals all wounds. All any of us can want is more time. Time to stand up. Time to grow up. Time to let go. Time."

"At any given moment, the brain has 14 billion neurons firing at a speed of 450 miles per hour. We don’t have control over most of them. When we get a chill...goose bumps. When we get excited...adrenaline. The body naturally follows it’s impulses, which I think is part of what makes it so hard for us to control ours. Of course, sometimes we have impulses we would rather not control, that we later wish we had."

"The body is a slave to it's impulses. But the thing that makes us human is what we can control. After the storm, after the rush, after the heat of the moment has passed, we can cool off and clean up the messes we made. We can try to let go of what was. Then again..."

"I hate the bride thing. I hate the pictures in the magazines of the girl with the veil...and the flowers that she's sniffing. Like it never occurred to her to put her nose in there until there was a camera pointed at her. I hate the idea of bridesmaids...and the colors...and does the bustle make my ass look bigger or smaller. I hate the whole thing and I never wanted to be that girl. That girl is stupid... and shallow."

"The fantasy is simple. Pleasure is good, and twice as much pleasure is better. That pain is bad, and no pain is better. But the reality is different. The reality is that pain is there to tell us something, and there's only so much pleasure we can take without getting a stomach ache. And maybe that's okay. Maybe some fantasies are only supposed to live in our dreams."

"You know as well as I do it's not about what you look like, or your job, or how successful you are. It's about having people in your life that you love and who love you...that's all that matters."

"It turns out, sometimes you have to do the wrong thing. Sometimes you have to make a big mistake to figure out how to make things right. Mistakes are painful, but they're the only way to find out who you really are. I know who I am now. I know what I want."

"Guilt never goes anywhere on its own, it brings its friends - doubt and insecurity."

"One bad thing about making a deal with the devil is, he always comes to collect"

Cheesy but true. So there you have it my little ones... Sometimes you learn the truth from the most weird and unexpected places...


Σάββατο 13 Σεπτεμβρίου 2008

Δεν Θέλω.. Δεν Θέλω.. Δεν θέλω..

Δεν υπάρχει δεν μπορώ, υπάρχει δεν θέλω. Λάθοοοοος!!!!!! Απλά δεν θέλω. Δεν θέλω. Δεν θέλω. Δεν θέλω. Δεν θέλω. Δεν θέλω. Δεν θέλω. Δεν θέλω. Δεν θέλω. Δεν θέλω. Δεν θέλω. Δεν θέλω. Δεν θέλω. Δεν θέλω. Δεν θέλω. Δεν θέλω. Δεν θέλω. Δεν θέλω. Δεν θέλω. Δεν θέλω. Δεν θέλω...

Τι γίνεται όμως, όταν δεν θες αλλά πρέπει; Εκεί τι κάνεις; Αλλάζουν τα πράγματα σε αυτή την περίπτωση; Όταν το πρέπει μπαίνει πάνω από το θέλω...
Από πότε γίναμε ενήλικες; Και πως το κάνουμε να σταματήσει;

Δεν θέλω να μεγαλώσω. Δε μου ταιριάζει η ενηλικίωση όπως τη χρωματίζει η σημερινή κοινωνία. Μου είναι αδιάφορη, άνευρη, ανακυκλώσιμη και κυρίως ηλίθια. Θεσμοί, κανόνες, εφορία, ΙΚΑ, σύκα, δουλειά, πρωινό ξύπνημα, πρέπει... Γιατί; Γιατί οφείλω να θεωρούμαι ολοκληρωμένος άνθρωπος μονάχα αν έχω υποβάλλει τον εαυτό μου σε τέτοιου είδους μαρτύρια, τα οποία συγκρίνονται μόνο με μεσαιωνικά βασανιστήρια;
Δεν είναί θέμα ωριμότητας ή ανωριμότητας... Είναι μάλλον θέμα χαρακτήρα και επιλογών. Και όλο αυτό είναι μια επιλογή που δεν θελω να χρειαστεί να κάνω. Ποιό το νόημα άλλωστε; Να δουλεύω μια ζωή με ανθρώπους που υπό άλλες συνθήκες θα ήθελα να καρατομήσω ούτως ώστε να περιμένω να δω εαν και πότε θα πάρω μια πενιχρή συνταξούλα και να μετράω κάθε σεντ για να δω αν βγαίνει η εβδομάδα; Για να περιμένω να με συντηρούν τα παιδιά μου; Για να αισθάνομαι κυριάρχος του κόσμου εαν καταφέρνω να πηγαίνω διακοπές μια φορά το χρόνο για 4 μέρες.
Όχι ευχαριστώ πολύ δεν θα πάρω... Την έκανα την επιλογή μου... Χιλιές φορές να μετοικήσω στο Θιβετ και να γίνω βουδίστρια. (που πλάκα πλάκα είναι από τις ελάχιστες στάσεις ζωής που με συναρπάζουν...)
Δεν θέλω να μεγαλώσω. Δεν μου αρέσει αυτή η ενηλικίωση που μου προσφέρετε στο πιάτο κυρίες και κύριοι. Φάτε τη εσείς. Εμένα ο ουρανίσκος μου αναζητά άλλες γεύσεις.
Βγάλτε τα πέρα μόνοι σας λοιπόν σε αυτή τη χώρα γεμάτη από σκατά που δημιουργήσατε. Εγώ δεν διατίθεμαι να σας ακολουθήσω. Δε μου αρέσουν τα μέτρα σας, δεν μου αρέσουν οι αποφάσεις σας. Εσείς τα φάγατε, εσείς να βρείτε τρόπο να επανορθώσετε... Δεν κατάλαβα.. Από πότε εγώ πρέπει να πληρώσω τις δικές σας μαλακίες; Αφήστε πληρώνω ήδη τις δικές μου. Δεν έχω ανάγκη και άλλων...
Μετακομίζω, βρίσκω σε άλλη χώρα δουλειά, παίρνω άλλη υπηκοότητα και άντε μου στο διάολο... Ντάξει; Έλαααα γειάάάά........

Τετάρτη 27 Αυγούστου 2008

ΚΑΛΟ ΧΕΙΜΩΝΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Μετά από μερικές μέρες ήρεμων, σχεδόν άνευρων διακοπών φτάνεις σε ορισμένα συμπεράσματα... Πρώτα από όλα κατάλαβα πως τους τελευταίους μήνες βάδιζα ανάμεσα στη σόλο χυδαιολογία και στους σπαραγμούς μιας ηθικολόγας αλκοολικής γριάς. Αυτό από μόνο του σε βάζει σκέψεις... Δεύτερον, οι διακοπές (όχι αναγκαστικά οι καλοκαιρινές, αλλά το γενικό πλαίσιο των διακοπών) είναι απαραίτητες για τη διατήρηση της ηρεμίας μας. Τρίτον είμαι παιδί του χειμώνα. Τέρμα. Η ζέστη, ο ιδρώτας και παντός είδους παράγωγα του ελληνικού καλοκαιριού, όπως μαμάδες με κεφτεδάκια, πανάκριβες χωριάτικες, αγενείς σερβιτόροι, μεσήλικες κύριοι που αλλάζουν μαγιό τυλιγμένοι ταυτόχρονα με μια πετσέτα μπροστά σου και ανόητα παιδάκια που θες να τους κάνεις πατητή μέχρι να πνιγούν, απλά δεν είναι για μένα. Από την άλλη αν είχα τα λεφτά του μακαρίτη του Ωνάση και δικό μου νησί, μπορεί και να μην τα έλεγα όλα αυτά, διότι απλά δε θα με αφορούσαν. Αλλά αυτά έχω, με αυτά θα δουλέψω, άρα αυτά θα είναι τα παράπονά μου.

Επειδή ξέρω πως μερικοί μπορεί να αντιδράσουν απλά να πω πως δεν αντιπαθώ όλα τα παιδάκια. Μονάχα μερικά. Αυτά τα σπαστικά που κραυγάζουν συνεχώς, κλαίνε αν τους πουν όχι οι γονείς τους και γενικά συμπεριφέρονται όπως αυτά που δείχνει ο Σκάϊ στην εκπομπή με τις Αγγλίδες νταντάδες την Κυριακή. Ξέρετε, αυτά που θες να τα χτυπήσεις κάτω σαν χταπόδι που λέει και η μάνα μου...

Τέλος πάντων. Μια χαρά πέρασα, αυτό οφείλω να το ομολογήσω. Όπως οφείλω να ευχαριστήσω και την Αγγελική τόσο για τη φιλοξενία όσο και για την έλλειψη καταπίεσης. Η καθεμία το δωμάτιό της, το μπάνιο της και γενικά το πρόγραμμά της. Αλλά μετά από τόσα χρόνια είναι και λογικό να υπάρχει αυτή η άνεση μεταξύ μας...

Φυσικά και είμαι μια από αυτούς που σπάνε τα νεύρα των άλλων, ευχόμενη Καλό Χειμώνα... Αλλά δε πα να κουρεύεστε; Εγώ αυτό περιμένω με μεγάλη ανυπομονησία. Το κρύο, τις βροχές, τον αέρα, τις Νύχτες Πρεμιέρας, τα θέατρα, τα μαγαζιά, τη σχολή, τη στιγμή που θα φοράω τα κασκόλ μου, τα καινούργια μου πανωφόρια, και φυσικά τα Χριστούγεννα. Ναι έχουμε 4 μήνες μέχρι τότε, αλλά τι να κάνουμε, ο καθείς έχει και την μούρλα του.. Εγώ θα αποτελούσα εξαίρεση; Αμ πως;

Φυσικά και αισθάνομαι άλλος άνθρωπος. Τέτοια ηρεμία, αισιοδοξία, καλή διάθεση και όρεξη για τη νέα χρονιά (διότι νέα χρονιά ξεκινά το Σεπτέμβρη ότι και να λέτε) δεν τα είχα νιώσει εδώ και πολύ πολύ καιρό. Οπότε τώρα τα απολαμβάνω. Ευχαριστιέμαι ακόμη και αυτό το ηλίθιο χαμόγελο που έχει αποτυπωθεί στο πρόσωπό μου και δε λέει να εξαφανιστεί... Ναι, ναι, εγώ ο ξινός, δυσλειτουργικός άνθρωπος, η μεγάλη μαύρη κατάρα που λένε και οι φίλοι μου, είμαι σε μια κατάσταση απόλυτου ζεν και μάλιστα σκοπεύω να παραμείνω σ' αυτή για όσο περισσότερο καιρό μπορώ...

Η διαύγεια που έχω, μάλλον οφείλεται στη μετά-χαλαρωτική περίοδο των διακοπών αλλά ποσώς με απασχολεί. Τούτη τη στιγμή αναγνωρίζω κάθε κακώς κείμενο στη μέχρι πρότινος μίζερη ύπαρξή μου και με μια δόση γενναιότητας, μια δόση μαλακίας και μια δόση αισιοδοξίας, λέω πως μπορώ να αλλάξω.

Έπειτα από μια μεγάλη αποχή από τη ζωή μου γενικότερα (οκ, δεν είχα και πολλές επιλογές εδώ που τα λέμε, αν και ανέκαθεν οι μελοδραματισμοί, η μιζέρια και γενικότερα οι καταθλιπτικές κρίσεις πανικού ήταν το φόρτε μου) λέω να αλλάξω ρότα. Λίγο μικρή δεν είμαι για να έχω ταχυκαρδίες και να δυσκολεύομαι να πάρω ανάσα (χμ, εδώ θα κατηγορήσω τα 2,5 πακέτα τσιγάρα τη μέρα);;
Μεταξύ μας βαρέθηκα να υποδύομαι συνεχώς το κακόμοιρο πλάσμα που όλα τα σκατά της ζωής έπεσαν πάνω του χωρίς να το θέλει. -εδώ με μουτζώνω-. Οκ. Δυσκολίες τυχαίνουν σε όλους, αλλά εγώ το γάμησα και ψόφησε... Και εδώ που τα λέμε τα θέλει και εμένα ο κωλαράκος μου... Μαζεμένες τις έκανα όλες τις μαλακίες και κάποια στιγμή έπρεπε να τις πληρώσω! Αλλά επειδή θέλω να πιστεύω πως αυτό πάει, πέρασε, λέω να δω τι θα κάνω από δω και μπρος...

Προς το παρόν περιμένω με ανυπομονησία να έρθουν τα βιβλία που μου έχει παραγγείλει ο Παναγιώτης από το Amazon (διότι αν δεν πάθαινα μια εμμονή με κάτι, δεν θα ήμουν ο εαυτός μου και θα άρχιζα να πιστεύω πως η Αγγελική στο Ναύπλιο μου έριχνε ματζούνια στο ποτό μου και στον καφέ με στόχο να μου αλλοιώσει την προσωπικότητα), ακούω Claude Debussy (τα βιβλία που περιμένω φταίνε και οι πρωταγωνιστές τους), καπνίζω, προσέχω τι τρώω, διαβάζω για τη σχολή, χαίρομαι τον υπολογιστή μου μετά από την απουσία του για servis (σημ.: μην αφήνεις ροφήματα κοντά στο πληκτρολόγιο), κοιτάζω τη θέα από το παράθυρο πάνω από το κρεβάτι μου και απλά περνάω καλά...

Καλό Χειμώνα λοιπόν σε όλους!!!

Τρίτη 22 Ιουλίου 2008

Μαθήματα συμπεριφοράς προς ναυτιλομένους

Η συναισθηματική ανεπάρκεια του άλλου δεν θα έπρεπε να σε κάνει να αισθάνεσαι άσχημα. Κάθε άλλο. Επίσης η υπέρμετρη βλακεία και ηλιθιότητα δεν θα έπρεπε να σε ενοχλούν. Κανονικά οφείλεις να αναγνωρίζεις αυτά τα στοιχεία από την πρώτη ματιά, την πρώτη κουβέντα, να κάνεις μεταβολή και να απομακρύνεσαι ταχύτατα.
Δεν υπάρχουν δεύτερες ευκαιρίες σε αυτά τα άτομα. Όχι. Μη φέρνεις αντιρρήσεις. Ή είσαι ή δεν είσαι. Τόσο απλό. Δε δύναται να είσαι τη μία στιγμή εύστοχος στις παρατηρήσεις σου, έξυπνος, με ευφράδεια λόγου και πολιτισμένος και την άλλη να συμπεριφέρεσαι σαν χουλιγκάνος ομάδος 3ης κατηγορίας με χρυσά δόντια, αμάνικο μπλουζάκι και αναπνοή που βρωμάει τζατζικίλα 4 ημερών.
Ναι. Ναι. Μη κουνάς το κεφάλι σου προσπαθώντας να επιχειρηματολογήσεις. Είπαμε τα πράγματα είναι τόσο απλά, όσο η πράξη 1+1=2. Οκ. Ίσως, λέγω ίσως να δεχτώ αντιρρήσεις σε ότι αφορά τη συναισθηματική ανεπάρκεια. Εκεί υπάρχουν δικαιολογίες και συνήθως οι άνθρωποι που πάσχουν από τέτοια, θλιβερά ομολογουμένως, σύνδρομα επιδέχονται "διορθώσεις". Είναι μάλλον σαν τα σκυλιά. Τι; Γιατί συγκρίνω τα σκυλιά με τους ανθρώπους;
Αγάπη μου, τα σκυλιά είναι πολλές φορές καλύτερα από τους ανθρώπους. Άσε που οι αντιδράσεις τους μοιάζουν με τις δικές μας. Σκέψου το. Υπακούν σε ένα αφεντικό (μερικές φορές και σε 2 ή 3, ανάλογα τα μέλη της οικογένειας αν είναι σπιτίσια), τρώνε, κοιμούνται, χέζουν, πηδάνε. Οι αρσενικοί μυρίζουν τις θηλυκές και τις κυνηγούν συνεχώς. Οι θηλυκές, ενώ θέλουν κάνουν τις δύσκολες. Συνήθως οι θηλυκές έχουν το πάνω χέρι και τους κάνουν ότι θέλουν. Αν τα πειράξεις, δαγκώνουν. Αν πας να πειράξεις αυτούς που αγαπούν, επίσης δαγκώνουν. Πάντα φεύγουν, αλλά αν η μυρωδιά είναι δυνατή, πάντα επιστρέφουν πίσω. Προστατεύουν τα μικρά τους και δεν τα αποχωρίζονται εύκολα. Λειτουργούν αγελαία όταν είναι πολλά μαζί. Πάντα θέλουν χάδια και τους αρέσουν οι αγκαλιές. Τέλος αν τα δείρεις άνευ λόγου, θα φοβηθούν και δεν θα ξαναπλησιάσουν άνθρωπο.
Κατάλαβες τώρα γιατί συγκρίνω τα σκυλιά με τις αφεντομουτσουνάρες μας; Έτσι μπράβο. Τι έλεγα λοιπόν; Α ναι. Οι άνθρωποι που έχουν σύνδρομα όπως το προαναφερθέν συνήθως έχουν και άσχημο παρελθόν. Και κακά τα ψέμματα. Αυτό το κέρατο είναι που μας καθορίζει. Δε μπορούμε λοιπόν να τους κρίνουμε αρνητικά για τις κακουχίες του παρελθόντος. Μπορούμε όμως να κάνουμε ότι κάνουμε και με τα σκυλιά. Τάισμα, πότισμα, γλυκιά κουβέντα, να απλώσουμε το χέρι να μας μυρίσουν και πάνω από όλα να κάνουμε υπομονή και να επιμείνουμε. Γιατί ξέρεις, χρειάζεται χρόνος. Πολύς χρόνος. Και πρέπει να είσαι συνεπής απέναντι τους. Να φροντίσεις να μην τους απογοητεύσεις. Γιατί ακόμη και αν δεν στο δείχνουν, αυτά αρχίζουν και εξαρτώνται από σένα. Και κατά βάθος σε συμπαθούν. Οπότε εσύ πρέπει να είσαι εκεί. Να τα φροντίζεις κάθε μέρα και κάθε μέρα να απλώνεις το χέρι σου. Κάποια στιγμή θα πλησιάσουν. Και θα καθίσουν για χάδια. Και τότε θα ξέρεις. Θα ξέρεις πως όσο και αν πληγώθηκαν στο παρελθόν, δείχνουν και πάλι αγάπη και κυρίως εμπιστοσύνη. Ναι, ναι η εμπιστοσύνη είναι πιο σημαντική από την αγάπη. Γιατί; Μα γιατί η αγάπη υπάρχει. Απλά δεν ξέρουν αν κάνει να τη δείξουν. Αν μπορούν να εμπιστευθούν. Ο χρόνος λοιπόν και η υπομονή είναι η απάντηση. Οπότε τώρα ξέρεις...
Όταν έχεις απέναντί σου έναν άνθρωπο που δεν ξέρει, δεν μπορεί να σου δείξει συναίσθημα, αν μετράει για σένα, μη του γυρίσεις απογοητευμένος την πλάτη σου. Μείνε εκεί. Δούλεψε το. Δώσε χρόνο. Σε σένα. Στον άλλο. Πρόσεχε όμως. Κάθε κουβέντα, κάθε άγγιγμα, κάθε στιγμή, κάθε ματιά, όλα μετράνε... Μην ξεχνάς. Όλοι κάποια στιγμή γίναμε σκατά. Κάποιοι το ξεπέρασαν εν ευ θέτω χρόνο. Κάποιοι άλλοι, όχι.
Και όχι δεν πιστεύω στην ευθανασία. Τουλάχιστον όχι στην ευθανασία (εντός ή εκτός εισαγωγικών) αυτού που έχει το πρόβλημα. Δεν φταίνε τα σκυλιά που φοβούνται ή αγριεύουν. Κάποιος μαλάκας άνθρωπος φταίει. Γιατί το παιδί και το σκυλί είναι όπως τα μάθεις να είναι. Οπότε αν θέλεις να ζητήσεις τα ρέστα από κάποιον, τράβα βρες τον παπάρα που έφτασε σε τέτοια σημεία τον άνθρωπο ή το ζωντανό που έχεις απέναντί σου.
Η βλακεία και ηλιθιότητα, είναι άλλο μεγάλο κεφάλαιο που αρνούμαι να τη συζητήσω για ένα και μόνο λόγο. Γεννιέσαι δε γίνεσαι. Τελεία και παύλα. Και καλά, η αγαθοσύνη που συγχέεται λανθασμένα με τη βλακεία, όχι μόνο συγχωρείται, αλλά είναι και γλυκιά και απαραίτητη στον κόσμο μας. Η ηλιθιότητα όμως, η αγένεια, η "έχω πολλά κιλά αρχίδια να ούμε, για αυτό γέρνω" συμπεριφορά, η "ξέρεις ποιος είμαι εγώ" συμπεριφορά, κτλ..., η μαλακιά που λέμε κοινώς, είναι κάτι που κανονικά θα έπρεπε να τιμωρείται δια νόμου με ισόβια εξορία στο διάολο*. (*προσπαθούσα να βρω ένα υπαρκτό μέρος και δει ακατοίκητο που να μην κινδυνεύει και το περιβάλλον από την πληθώρα ατόμων με έφεση στις συνεχείς παλινδρομικές κινήσεις, αλλά πραγματικά δεν βρήκα ούτε ένα...)
Οπότε τα πράγματα είναι απλά. Στοργή και προδέρμ.. Και αν δεις πως ο άλλος είναι πολλά κιλά μαλάκας, ε τότε ρίξε καμιά ξεγυρισμένη χριστοπαναγία. Χαμένη θα πάει, διότι τα είπαμε, γεννιέσαι δε γίνεσαι, αλλά αν μη τι άλλο, θα ξεσπάσεις και εσύ τα νεύρα σου...
Άντε και με τη νίκη...

Δευτέρα 23 Ιουνίου 2008

Αντίο... (ελπίζω προσωρινά)

"Σας παρακαλώ, ας σταματήσει η γη να γυρίζει έστω για λίγο να κατέβω και μετά ανεβαίνω και πάλι. Όχι για για πολύ... Μονάχα για λίγα λεπτά και μετά θα είμαι και πάλι στη διάθεσή σας."

Λίγο χρόνο και λίγη ηρεμία ζητώ μονάχα, ούτως ώστε να ανασυνταχθώ. Τίποτε περισσότερο, τίποτε λιγότερο.
Έχετε παρατηρήσει πως τα πιο δύσκολα στη ζωή τυγχάνουν όλα μαζί; Πραγματικά, αν συνεχιστούν έτσι τα πράγματα θα αρχίσω να πιστεύω πως κάποιος παίζει με το νευρικό μου σύστημα. Θέλει να δει μέχρι που μπορώ να φτάσω, πόσο αντέχω. Όμως δεν θα του κάνω το χατίρι...

Έχω αρχίσει και πιάνω πάτο και πλέον δεν έχω πολλές επιλογές παρά μόνο να σκεφτώ ποιο θα είναι το επόμενο βήμα μου και παρά τον φόβο μου οφείλω να προ ετοιμάσω τον εαυτό μου για το χειρότερο. Η ελπίδα είναι ωραίο φάρμακο, αλλά προτιμώ τα lexotanil. Τουλάχιστον αυτά με αναισθητοποιούν ψυχικά και με κρατούν σωματικά σε λειτουργία. Η ελπίδα κάποια στιγμή τελειώνει. Και τότε πρέπει να αντιμετωπίσεις τους χειρότερους εφιάλτες σου. Η καρτέλα με τα ηρεμιστικά, είναι πάντα εκεί και ο φαρμακοποιός σε απόσταση 5 λεπτών με τα πόδια. Δεν είμαι δειλή. Ούτε ψυχάκι. Απλά όλοι αντέχουν ως ένα βαθμό. Και εμένα η αντοχή μου εξαντλείται. Τουλάχιστον η ψυχική. Κατ' άλλα ως σωστός, πειθήνιος εργάτης συνεχίζω να ψάχνω τρόπους για οικονομική επιβίωση. Όμως αυτό δεν αρκεί. Σωστά;
Δεν έχω την πολυτέλεια ενός νευρικού κλονισμού. Τουλάχιστον όχι όπως στο παρελθόν. Τότε είχα τη μαμά μου και τον μπαμπά μου να με φροντίσουν και να με καθησυχάσουν. Να μου πουν πως όλα θα πάνω καλά. Πως οι πανελλαδικές δεν είναι το τέλος του κόσμου. Πως οι σχέσεις ωριμάζουν μετά τα 20.
Τώρα όμως, είμαι μεγάλο παιδί. Είμαι ενήλικας και καλούμαι να φροντίσω εγώ τους γύρω μου... Καλούμαι να καθησυχάσω, να φροντίσω, να τρέξω, να πω πως όλα θα πάνε καλά. Πως εγώ είμαι εδώ...
Τώρα εγώ πρέπει να κρατήσω τις ισορροπίες. Όμως εγώ ποτέ δεν το διάλεξα αυτό. Ποτέ δε ζήτησα τέτοια ευθύνη. Απλά προέκυψε. Και λόγω συναισθηματισμού και βαθιάς αγάπης, ξέρω πως αυτή είναι η μόνη μου επιλογή. Ακόμη και αν καταλήξω στα ηρεμιστικά...

Καλώς ήρθες στον κόσμο των ενηλίκων...

Μου μένουν άλλες 7 μέρες δίπλα στον άνθρωπο που αγαπώ πιο πολύ από όλους. 7 σίγουρες μέρες.. Ο φόβος είναι το μόνο που νιώθω εδώ και 4 μέρες. Η αγωνία είναι το μόνο συναίσθημα. Και η πικρία η μόνη γεύση στο στόμα. Πικρία γιατί έπρεπε να ταρακουνηθώ τόσο για να καταφέρω να εκφράσω με τον πιο απόλυτο τρόπο την αγάπη μου απέναντι στον σημαντικότερο άνθρωπο της ζωής μου. Αγωνία γιατί κανένα παιδί δεν θέλει να πάθει κάτι ο μπαμπάς του. Και φόβο... Αυτό τον φόβο που σε κάνει να κλαις ανά πάσα ώρα και στιγμή και να τρέμεις σε κάθε μαύρη σκέψη...
Παρακαλάω να είναι παραπάνω, πολύ παραπάνω οι μέρες που θα είναι εδώ. Αλλά το μυαλό μου γυρνάει συνεχώς σε αυτή τη Δευτέρα. 30 Ιουνίου...


Έχουν και επέτειο εκείνη τη μέρα. 25 χρόνια γάμου... Η ειρωνεία της υπόθεσης...

"Να ζήσετε μαμά και μπαμπά! Άντε και στα 50! Και μην ανησυχείτε! Εγώ είμαι εδώ. Αφήστε τα όλα πάνω μου! Αντέχω..."

Υ.Σ.: Δεν ξέρω πότε και αν θα ξαναγράψω. Όπως και να έχει, να είστε όλοι καλά! Να σκέφτεστε πως μόνο η υγεία είναι σημαντική σε αυτή τη ζωή και να δείχνετε κάθε μέρα σε όσους είναι σημαντικοί για εσάς πόσο τους αγαπάτε. Ποτέ δεν ξέρετε ποια θα είναι η τελευταία μέρα που θα τους έχετε δίπλα σας... Σας φιλώ.

Τετάρτη 28 Μαΐου 2008

I smoke, you smoke, he smokes... We all smoke!

Από 1η-1ου 2010 θα απαγορευτεί το κάπνισμα... Γελάω και δε με ακούτε...

Ας ξεκαθαρίσω ορισμένα πράγματα από την αρχή. Ναι, είμαι καπνίστρια και μάλιστα "φανατική". Ναι, έχω επίγνωση του πόσο κακό κάνω στην υγεία μου, το δέρμα μου, στις αντοχές μου. Όχι, δεν καπνίζω μπροστά σε μικρά παιδιά, όχι μόνο για λόγους υγείας αλλά και για λόγους προσωπικής ηθικής... Δε θέλω να παραδειγματίζονται από μένα... Επίσης να τονίσω πως το οικογενειακό κατάστημα μας είναι καπνοπωλείο...
Αφού λοιπόν γνωστοποίησα αυτές τις βασικές πληροφορίες ας προχωρήσω...
Το βρίσκω άκρως ρατσιστικό και ελαφρώς ηλίθιο όλο αυτό το "Αντικαπνιστικό Κίνημα". Δέχομαι πως υπάρχουν άνθρωποι που τους ενοχλεί ο καπνός.. Πρώτη και καλύτερη μια από τις πιο καλές μου φίλες. Αλλά δεν δέχομαι πως εγώ πρέπει να καταπιεστώ επειδή εκείνη την ενοχλεί. Επειδή τη σέβομαι και την καταλαβαίνω έχουμε βρει τη λύση και καθόμαστε έξω ή σε παράθυρο κοντά και πάντα προσέχω να μην έρχεται ο καπνός προς το μέρος της... Σέβομαι σαν άνθρωπος τους χώρους για καπνίζοντες και μη καπνίζοντες και φροντίζω να μην ενοχλώ τους γύρω μου. Αν κάποιος με παρακαλέσει να σβήσω το τσιγάρο θα το δεχτώ ή απλά θα απομακρυνθώ. Δεν πετάω τα απότσιγαρα μου στο δρόμο.. Συνήθως ψάχνω για ένα κάδο σκουπιδιών να τα πετάξω. Δε λερώνω χώρους πρασίνου και πλατείες. Οπότε το να με αναγκάσει κάποιος να μην καπνίσω μετά το φαγητό μου ή με τον καφέ μου, με ενοχλεί και μάλιστα πολύ. Είμαι πολίτης αυτής της χώρας, πληρώνω τους φόρους μου, έχω κάνει τις επιλογές μου και προσπαθώ να μην συμπεριφέρομαι σαν αναίσθητη γαϊδούρα. Οπότε όλο αυτό το παραλήρημα, ότι οι καπνιστές είμεθα έμμεσοι δολοφόνοι των συνανθρώπων μας και πως εξαιτίας μας όλοι θα πάθουν καρκίνο ή θα έχουν καρδιακά προβλήματα, το βρίσκω απλά άκυρο. Αν θέλουν οι αντικαπνιστές να κάνουμε ένα σοβαρό διάλογο για να βρεθούν ουσιαστικές λύσεις που θα ικανοποιήσουν και τις δύο πλευρές, παρακαλώ πολύ ας βρουν πιο βάσιμα και ουσιαστικά επιχειρήματα... Γιατί μεταξύ μας, δεν έμαθα να πέθανε κανείς από παθητικό κάπνισμα...
Και πριν αρχίσουν όλοι οι αντικαπνιστές να με καταριούνται, ας ρωτήσω το εξής: Αφού κάνει τόσο κακό το κάπνισμα (που κάνει, αλλά σε αυτόν που καπνίζει και στα μικρά παιδιά, όχι στους άλλους) γιατί δεν απαγορεύεται η πώληση τσιγάρων ή η καλλιέργεια καπνού; Πραγματικά απορώ! Σαν οικογένεια δηλώνουμε πως αν ισχύσει μια τέτοια απαγόρευση, ευχαρίστως να "υπακούσουμε"! Ούτως ή άλλως το κέρδος δεν είναι στα τσιγάρα, αλλά σε όλα τα άλλα εμπορεύματα.. Απλά το τσιγάρο είναι ο λεγόμενος "κράχτης" για τους πελάτες.. (αυτό για να μην ρωτήσουν μερικοί γιατί δε σταματάμε από τώρα να πουλάμε...)
Προφανώς η απάντηση στην παραπάνω απορία μου είναι πως δεν παίρνεται μια τέτοια απόφαση, γιατί είναι πρακτικά αδύνατη... Τα συμφέροντα είναι πάρα πολλά όπως και τα κέρδη από φόρους κτλ... Οπότε από τη στιγμή που δεν γίνεται να τα απαγορεύσουν παρά τον τρομακτικό κίνδυνο που έχουν, μόνο και μόνο γιατί υπάρχει κέρδος, όλη η ιστορία μου φαίνεται υποκριτική...
μου..; Γιατί για τους καπνιστές το τσιγάρο είναι ευχαρίστηση, το καταλαβαίνετε δεν το καταλαβαίνετε... Και σας παρακαλώ μην κάνετε καραμέλα την ατάκα θεσμό "είστε εθισμένοι"... Χαίρω πολύ, το γνωρίζουμε.. Και ποιος δεν είναι;; Στην εποχή μας όλοι, είτε το παραδέχονται είτε όχι, είναι εθισμένοι σε κάτι... Στη δουλειά, στο φαγητό, στην έλλειψη φαγητού, στην κόκα κόλα, στις trash εκπομπές, στο sex, στους ανθρώπους, σε πρώην, νυν και επόμενους γκόμενους/ες...Έχω το δικαίωμα -όπως και κάθε άλλος- να διαλέξω το πως θα ζήσω... Αν θέλω να ζήσω μέσα στο βήχα και τους μαύρους πνεύμονες είναι δικό μου πρόβλημα και όχι των αντικαπνιστών.. Δε θέλω σωτήρες.. Κάνω τις επιλογές μου και δέχομαι τις συνέπειες.. Από τη στιγμή που σαν "σωστός" -κατά την άποψή μου- άνθρωπος δεν φυσάω τον καπνό μου πάνω σας ή στο πρόσωπό σας και σας σέβομαι, γιατί εσείς δεν σέβεστε την "αδυναμία" μου ή την ευχαρίστηση μου...;;; Ας είμεθα ρεαλιστές.. Και πάνω από όλα ειλικρινείς...
Σε τελική ανάλυση, θεωρώ πως χειρότερο κακό κάνει το junk food και το ορυκτέλαιο που μήνες τρώμε αλλά τώρα πήραμε χαμπάρι, η αγένεια, η κακοποίηση των ζώων, των γυναικών, των παιδιών, οι εξατμίσεις των αυτοκινήτων και η νοοτροπία του Ελληνάρα "παίρνω το αμάξι για να παω στο περίπτερο που είναι 5 λεπτά με το πόδια από το σπίτι μου" ή "είμαστε 4 στην οικογένεια, όλοι χρειαζόμαστε από ένα αμάξι", η μη ανακύκλωση των σκουπιδιών μας, παρά το κάπνισμα... Ή θεωρείτε όλοι πως τα βιολογικά προϊόντα που χρυσοπληρώνουμε στις λαϊκές και στα super market είναι όντως βιολογικά...;;; Είπαμε, ας είμεθα ρεαλιστές και πάνω από όλα ειλικρινείς...

Α! Και κάτι ακόμα, έτσι για επιδόρπιο... Το κάπνισμα στην Ελλάδα έχει αυξητικές τάσεις.. Το βλέπω και στη δουλειά... Μπορεί οι άντρες να το κόβουν, αλλά οι γυναίκες είναι οι νέοι μερακλήδες αυτού του τόπου...
Και όπως πολύ σωστά είχε πει ένας καθηγητής στο Πανεπιστήμιο, στην Ελλάδα μπορεί να μην έχουμε λεφτά ούτε για νοίκι στο μέλλον, αλλά ο Έλληνας τρία πράγματα δεν θα κόψει από την καθημερινότητά του.. 1. το φαΐ, 2. τα ποτά, 3. το τσιγάρο...
Να δω τον Έλληνα να πηγαίνει στο σκυλάδικο ή στα μπουζούκια να τραγουδά ο άλλος "κρίση, με πιάνει κρίση" και ενώ πίνει τη σπέσιαλ να ανάβει τσιγάρο και να έρχεται ο μετρ και να του λέει "κύριε απαγορεύεται, περάστε έξω να καπνίσετε ή σβήστε το..." και τι στον κόσμο.. Θα γελάω μέχρι δακρύων...

Υ.Σ.: 1. Προσφάτως διάβασα πως στη Νέα Υόρκη (το προπύργιο των αντικαπνιστών -Τεντ Τέρνερ, φίδι που σε έφαγε...-) υπάρχουν μαγαζιά που με κίνδυνο να χάσουν την άδεια τους, από κάποια ώρα και μετά αφήνουν τους πελάτες τους να καπνίζουν... Όχι τίποτε άλλο, αλλά οι Αμερικανοί δεν ήταν αυτοί που λύσσαξαν θέλοντας να απαγορεύσουν το τσιγάρο;;;

2. Ο κολλητός μου γύρισε από Βερολίνο προ ημερών και μου ανέφερε δύο πράγματα.. Το ένα είναι πως αν μη τι άλλο, αν και καπνιστής του άρεσε αυτή η καθαρή ατμόσφαιρα και η αλληλεγγύη μεταξύ καπνιστών και το δεύτερο είναι πως Έλληνες έχουν ανοίξει "Envy" όπου για να μπεις πρέπει να έχεις κάρτα μέλους.. Η διαδικασία για να γίνεις μέλος, απλή.. Υπογράφεις σε ένα χαρτί οτι δέχεσαι κάποιους όρους. Ο ένας από αυτούς; "Δέχομαι πως μέσα στο χώρο αυτό υπάρχουν άνθρωποι που καπνίζουν".. Οπότε ούτε γάτα ούτε ζημιά... Διότι αφού υπογράφεις οτι το δέχεσαι, η αστυνομία δεν μπορεί να κάνει τίποτε...

Τα σχόλια; 1ον: Μπορεί και εμένα να μου αρέσει η καθαρή ατμόσφαιρα. Αλλά αν δεν σταματήσει ο κόσμος να χρησιμοποιεί για ψύλλου πήδημα το αμάξι, πιστέψτε με, τα ίδια σκατά θα είναι ο αέρας.. Όπως επίσης και αν δεν έχουμε και λίγο πράσινο.. Διότι από όσο γνωρίζω, το Βερολίνο έχει περισσότερους χώρους πρασίνου από την Αθήνα...
2ον: όπως πολύ σωστά παρατήρησε χτες ο κολλητός μου, μας βλέπω να κυκλοφορούμε με τρια πορτοφόλια γεμάτα κάρτες για τα μαγαζιά που θα είμαστε μέλη...
Διότι δεχτείτε το.. Ο Έλληνας είναι χαρμάνης.. Και πάντα αυτοί που καπνίζουν θα είναι περισσότεροι από αυτούς που δεν καπνίζουν.. Αν δεν θέλετε να πω πάντα, τότε επιτρέψτε μου να πω για τα επόμενα δέκα χρόνια και βλέπουμε...
Αδυνατώ να ονειρευτώ τη στιγμή που θα μπαίνω σε ένα μπαρ και θα διαβάζω την πινακίδα "Το κάπνισμα απαγορεύται εντός του χώρου"... Όταν έρθει αυτή η στιγμή παρακαλώ τσιμπήστε με...

(κοίτα να δεις που έχει ο καιρός γυρίσματα, και πλέον έχω έναν άλλο σεβασμό για τη Λιάνα Κανέλη...)

Παρασκευή 23 Μαΐου 2008

Random thoughts



1. Αυτό είναι αν όχι το ωραιότερο τραγούδι που έχω ακούσει ποτέ, ένα από τα 5 ωραιότερα...
"The Kills, -I call it art-"

2. Το μυαλό παίζει περίεργα παιχνίδια. Τουλάχιστον το δικό μου...

3. Τίποτε δεν είναι τυχαίο. Όλα γίνονται για κάποιο λόγο... Απλά θέλω να μαθαίνω ποιος είναι αυτός ο λόγος.

4. Υπάρχουν μερικοί άνθρωποι απλά θέλεις να ακούς τη φωνή τους. Θέλεις να τους μιλάς... Το γιατί είναι άλλη υπόθεση που αρνούμαι να το ψάξω τώρα.

5. Όποιος θέλει βρίσκει.. Ας είναι καλά η τεχνολογία.

6. Πράγματα που στο παρελθόν μου φαίνονταν ουσιώδη, σημαντικά, ενδιαφέροντα, με το πέρασμα του χρόνου εξελίχθηκαν σε ψυχαναγκαστικές καταστάσεις που δεν προσφέρουν απολύτως τίποτε.

7. Άνθρωποι που στο παρελθόν ζούσα για να τους βλέπω, πλέον με βάζουν σε σκέψεις και όσο και αν τρέφω αισθήματα αγάπης για αυτούς, τώρα δεν θέλω να είμαι καν στον ίδιο χώρο μαζί τους.

8. Όλοι υποστηρίζουν πως είμαι απόλυτη. Να τους πιστέψετε. Έχουν δίκιο...

9. Πολλοί υποστηρίζουν πως δεν κάνω τίποτε γιατί είμαι δειλή. Να μην τους πιστέψετε. Έχουν άδικο. Απλά σκέφτομαι χιλιάδες πράγματα ταυτόχρονα και στο τέλος νεκρώνω. Είμαι σαν τους υπολογιστές. Αν τους φορτώσεις με 100 πράγματα την ίδια στιγμή, θα κολλήσουν, δεν υπάρχει περίπτωση...

10. Never argue with an idiot. He will drag you to his level and then beat you with experience... Δεν γνωρίζω ποιος το είπε, αλλά όποιος και αν ήταν, να τον χαίρεται η μανούλα του...

11. Έχω εμμονές. Σε τέτοιο σημείο που και εγώ ακόμη προβληματίζομαι. Καταλαβαίνω απόλυτα γιατί ο κολλητός μου λέει πως ζει για τη μέρα που θα γίνω άνθρωπος.. (μεταξύ μας, θα αργήσει να έρθει αυτή η μέρα...)

12. Πάσχω από το σύνδρομο της Ηλέκτρας... Κακό αυτό.

13. Γιατί ο κόσμος αγαπάει το καλοκαίρι..;

14. Έχω αλλεργία στη ζέστη. Επιστημονικά αποδεδειγμένο...!

15. Δεν μπορώ να κάθομαι και να μην κάνω απολύτως τίποτε. Είναι κουραστικό. Αντίθετα μπορώ να κοιμάμαι για ώρες ατελείωτες...

16. Μήπως είμαι emo και δεν το έχω ανακαλύψει; Από μικρό παιδί πιστεύω ακράδαντα πως θα πεθάνω νέα... Τι μαλακίες σκέφτομαι; Και μετά αναρωτιέμαι γιατί όλοι μου οι φίλοι θέλουν να με μουτζώσουν ακόμη και αν δεν το κάνουν...

17. Γιατί κανένας δεν θέλει να υιοθετήσει ανάπηρα σκυλιά; Στο www.stray.gr είναι σχεδόν όλα στα αζήτητα...

18. Που θα βρώ 3.000 ευρώ μέσα στον επόμενο μήνα;

19. Που θα βρω 3.500 ευρώ μέχρι το Σεπτέμβριο;

20. Γιατί ο κλήρος έχει πέσει σε μένα να τα βρω;

21. Διακοπές πότε θα πάω; Κλείνει ουσιαστικά ο 6ος χρόνος που δεν θα πάω διακοπές... Είχε δίκιο η Σοφία...

22. Πότε θα πάρω εισιτήρια για τις καλοκαιρινές συναυλίες; Και το κυριότερο, που θα βρω λεφτά;

23. Αν ήμουν στη θέση της Biggles, θα με είχα δείρει καιρό τώρα... Άγιος άνθρωπος αυτή η κοπέλα. Άγιος άνθρωπος..

24. Αν ήμουν στη θέση του κολλητού μου θα είχα βοηθήσει καιρό τώρα την Biggles να με δείρει...

25. Παραδόξως, παρά τα πολλά πολλά ελαττώματά μου, εγώ είμαι μια χαρά με μένα.. Ή έτσι νομίζω. Μια ή άλλη βολεύομαι...

Τρίτη 20 Μαΐου 2008

Μου λείπεις και η Γερμανία πέφτει μακριά...

Μου λείπεις. Δεν ξέρω τι άλλο να πω... Αν και η Γερμανία πέφτει μακριά, ελπίζω να διαβάζεις... Διστάζω να σε πάρω τηλέφωνο και το γράμμα θα αργήσει να φτάσει. Οπότε στο λέω μέσω διαδικτύου... Σε φιλώ.