Γιατί;

Μάζεψα μερικές φωτογραφίες από τη φωτιά. Για να τις βλέπω, να θυμάμαι. Να μην ξεχάσω. Γιατί δυστυχώς η μνήμη του Έλληνα κρατάει όσο τα δελτία ειδήσεων...

Δεν θα μιλήσω για ολιγωρία του κρατικού μηχανισμού. Δεν θα μιλήσω για ανεπάρκεια. Δεν θα κατηγορήσω κανέναν. Δεν έχω ούτε τις γνώσεις να το κάνω, ούτε τη διάθεση.

Απλά θα θρηνήσω. Θα θρηνήσω για τη ζωή μας, τον φυσικό πλούτο που χάθηκε, για την ανευθυνότητα που χαρακτηρίζει όλους μας, για τις δικαιολογίες που βρίσκουμε και για όλα τα ζώα που κάηκαν ή κινδυνεύουν με εξαφάνιση εξαιτίας μας...

Χθες εξαφανίστηκε η τελευταία πηγή οξυγόνου της Αθήνας. Έτσι δε λένε οι ειδήσεις;

Από χθες είμαστε πιο φτωχοί. Μια φτώχεια που δε μετριέται από κοινοτικά ταμεία. Μια φτώχεια που δεν ελέγχει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Μια φτώχεια, για την οποία μονάχα εμείς φέρουμε ευθύνη.

4.000 - 5.000 στρέμματα δάσους εξαφανίστηκαν. Σπίτια κάηκαν. Άνθρωποι έτρεχαν να σώσουν ότι μπορούν και να σωθούν οι ίδιοι. Ταυτόχρονα ο κυβερνητικός εκπρόσωπος εξ ανήγγειλε εκλογές για τις 16 Σεπτεμβρίου. Πρέπει να είμαστε η μόνη χώρα στο κόσμο που σε ώρα εθνικού -κατά τη γνώμη μου- πένθους, αναγγέλλει εκλογές.

Θέλω να νιώσω κάτι. Προσπαθώ να θυμώσω, να αφήσω την οργή να με κυριεύσει, να φοβηθώ, να κλάψω. Αδυνατώ. Είμαι μουδιασμένη. Κοιτάζω φωτογραφίες, ακούω ραδιόφωνο, βλέπω ειδήσεις. Ακούω για ανεπανόρθωτη καταστροφή. Ακούω πως οι εκτάσεις με τα νεαρά πευκάκια που κάηκαν χτες (η περιοχή είχε ξανακαεί στο παρελθόν), θα εξελιχθούν σε ξερότοπους. Η φυσιολογία του εδάφους καταστράφηκε. Η ζωή μας θα αλλάξει...

Δεν γίνεται.. Δεν μπορεί. Γιατί;

Από χτες αυτή η λέξη μονάχα γυροφέρνει τα χείλη μου. Η απάντηση είναι μία. Γιατί απλά κανείς δε νοιάζεται... Κανείς δε νοιάζεται... Κανείς δε νοιάζεται... Κανείς... Κανείς... Κανείς...

Ντρέπομαι. Τίποτε περισσότερο. Τίποτε λιγότερο. Δε λυπάμαι για τα σπίτια που κάηκαν. Νομίζω δηλαδή... Σπίτια είναι. Ξαναχτίζονται. Σωστά; Ενώ το δάσος; Λυπάμαι τους ανθρώπους που θα υποφέρουν, αλλά λυπάμαι ακόμη πιο πολύ όλους τους υπόλοιπους. Για την κατάντια μας, την αδιαφορία μας, την χαλαρή αντιμετώπιση μας απέναντι στην ολοκληρωτική καταστροφή. Λυπάμαι και ντρέπομαι. Δυστυχώς είμαστε άξιοι της μοίρας μας.

Κάνουν λόγο για εμπρησμό. Για 4 διαφορετικές εστίες με απόσταση 400 μέτρων περίπου, η μία από την άλλη γύρω από το μοναστήρι του Αγίου Παντελεήμονα... Αν είναι αλήθεια, αν όντως έβαλαν φωτιά, τότε την κατάρα μου να έχουν...

Ζούμε μια επίγεια κόλαση. Και το μέλημα της κυβέρνησης; Μα να κάνουμε εκλογές... Δουλειά δεν είχε ο διάολος... Είναι περίεργο το τι συμβαίνει. Το είπα και πριν. Η μνήμη του Έλληνα κρατά όσο θέλουν τα δελτία ειδήσεων... Και δυστυχώς, οι εκλογές είναι πιο ενδιαφέρουσες από την οικολογική καταστροφή για τα κανάλια. Σου δημιουργείται η αίσθηση πως η επιβεβαίωση της ημερομηνίας διεξαγωγής των εκλογών από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο χθες, ήταν μια απέλπιδα προσπάθεια της κυβέρνησης να στρέψει το ενδιαφέρον του κόσμου αλλού, μακριά από το ζοφερό μέλλον που μας περιμένει.

Δεν θα καταφερθώ εναντίον πολιτικών. Δεν θα πω τίποτε.

Ένα μονάχα και τέλος. Εμείς έχουμε -θεωρητικά- τη δυνατότητα να αλλάξουμε τα πάντα. Απλά στις 16 Σεπτεμβρίου σκεφτείτε τι θα ψηφίσετε. Για μία φορά ας λειτουργήσουμε με γνώμονα όχι τα ρουσφέτια, όχι τις προεκλογικές υποσχέσεις, όχι με τις γνωστές φάτσες (ηθοποιοί, τραγουδιστές κτλ) που αποφάσισαν να πολιτευτούν, αλλά με την ευαισθησία, την αμεροληψία, το αίσθημα ευθύνης, την αξία ενός ανθρώπου -όποιος και είναι αυτός-...

Και αν δεν υπάρχουν τέτοια άτομα στον πολιτικό στίβο της χώρας, τότε μην ψηφίσετε κανέναν... Χανόμαστε που χανόμαστε, τουλάχιστον ας το κάνουμε με στυλ Ας έχουμε εμείς τον τελευταίο λόγο.

Πως έλεγε σε μια ταινία; Οι κυβερνήσεις πρέπει να φοβούνται το λαό και όχι ο λαός τις κυβερνήσεις...

"Τα πάντα είναι θέμα στυλ"

Υ.Σ.: Απλά για να πάρετε μια γεύση: http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_100032_17/08/2007_237890

http://www.alphatv.gr/index.asp?a_id=91&news_id=25007

http://www.e-tipos.com/newsitem?id=7138

http://www.naftemporiki.gr/news/static/07/08/17/1399084.htm