Πέμπτη 16 Αυγούστου 2007

Για τον φίλο μου..

Ξέρεις, κάνω πολλά πράγματα που δεν τα θέλω. Μη με ρωτήσεις γιατί. Δεν ξέρω. Αλήθεια σου λέω. Δεν μπορώ να δώσω μια απάντηση που δεν έχω.
Μιλάω πολύ για πράγματα τα οποία θέλω να κάνω και δεν τα κάνω. Βλακεία. Χαζό παιδί που δεν ενεργώ για να πραγματοποιηθούν αυτά που θέλω. Λάθος μου μεγάλο. Όλο λέω λέω και ποτέ δεν κάνω. Ναι το ξέρω. Έχεις δίκιο. Έχεις δίκιο... Τι άλλο να πω; Τίποτε θα μου πεις. Το ξέρεις οτι έχεις δίκιο. Να κάνω θες και όχι να πω. Το ξέρω και αυτό.
Φοβάμαι. Ναι, φοβάμαι. Δεν θα πω οτι πολλές φορές δεν είναι στο χέρι μου γιατί και οι δύο ξέρουμε οτι αυτό δεν ισχύει... Αν θέλω πραγματικά κάτι το κυνηγάω. Φοβάμαι λοιπόν. Τρέμω στην πιθανότητα και στην ιδέα οτι θα αποτύχω. Φοβάμαι οτι αν δεν είμαι καλή σ' αυτό τότε δεν θα έχω άλλα όνειρα στη ζωή. Γιατί μέχρι τώρα αυτό είναι το όνειρό μου.. Αν το κυνηγήσω και αποτύχω; Αν είμαι άχρηστη; Τότε τι; Τι θα κάνω; Τι ζωή θα ζήσω;
Φοβάμαι...
Ξέρω οτι θα χαρείς. Ξέρω πως ότι λες είναι για το καλό μου. Ξέρω πως οτι λες είναι γιατί έχεις βαρεθεί να μ' ακούς και τσαντίζεσαι. Αλλά προσπάθησε έστω και λίγο να καταλάβεις...
Κάνοντας το αυτό, προχωρώντας σ' αυτό το όνειρο, θα αναγκαστώ να πάω κόντρα σε όλα. Θα πρέπει να αντιμετωπίσω την άρνηση και την απογοήτευση του Διονύση, τις προσδοκίες και τις ελπίδες της Μάνιας καθώς και τις δικές σας. Αν αποτύχω θα απογοητεύσω κόσμο (και πάνω από όλα εμένα) και θα πρέπει να αντιμετωπίσω την περιφρόνηση του άλλου...
Φοβάμαι...
Δεν υπάρχει μία.. Το ξέρεις αυτό. Ότι κάνω, θα το κάνω μόνη μου. Δεν υπάρχει η δυνατότητα υποστήριξης. Και αυτό δεν είναι εύκολο. Η σκέψη και μόνο, πως θα πρέπει να φύγω και να συντηρήσω μόνη μου τον εαυτό μου και να πληρώσω μόνη μου μία σχολή δεν είναι και πολύ ενθαρρυντική... Ναι ρε είμαι αδύναμη. Κακό είναι; Θέλω χρόνο...
Χρειάζομαι χρόνο. Να καταλάβω. Να δεχτώ. Να προετοιμαστώ. Να σκεφτώ τρόπους. Να πάρω κουράγιο. Φοβάμαι να αλλάξω. Φοβάμαι τις αλλαγές...
Αν αλλάξω θα αλλάξουν και τα δεδομένα της ζωής μου. Δεν ξέρω αν είμαι έτοιμη για κάτι τέτοιο. Δεν ξέρω αν θα είμαι ποτέ έτοιμη για κάτι τέτοιο. Θα το προσπαθήσω. Και όχι γιατί το θέλεις εσύ ή ο οποιοσδήποτε άλλος, αλλά γιατί αν δεν το κάνω θα είμαι δυστυχισμένη. όμως μη μου κολλάς..
Κανείς δεν είναι τέλειος Κανείς. Ξέρω πως ήρθε το πλήρωμα του χρόνου. Αλλά φοβάμαι. Όλοι έχουν ένα στόχο στο μυαλό τους. Είναι σε σχολές που τους αρέσουν. Αν μη τι άλλο έχουν ένα "πλάνο" για το μέλλον... Εγώ τι έχω; Τίποτα! Αυτό έχω... Ένα απόλυτο μηδενικό. Πληρώνω τα λάθη μου. Και τα λάθη των άλλων δύο. Έτσι ήταν... Έτσι είναι...
Θα πρέπει να ξεκινήσω κάτι από το μηδέν χωρίς βοήθεια. Γιατί απλά δεν υπάρχει κάποιος τρόπος να με βοηθήσει κάποιος... Φοβάμαι...
Για το θέμα το εαυτού μου, τις αλλαγές που πρέπει να κάνω, καλέ μου φίλε τα ξέρω πριν μου τα πεις. Νομίζεις πως απολαμβάνω την παρούσα κατάσταση; Νομίζεις οτι πως όταν κοιτάζομαι στον καθρέφτη χαίρομαι; Νομίζεις πως έτσι θέλω να ζήσω τη ζωή μου; Ειλικρινά πιστεύεις οτι είμαι χαρούμενη και ευτυχισμένη; Δεν το λέω για κακό, αλλά αυτό είναι πλέον προσωπικό θέμα. Το πιο προσωπικό από όλα. Αφορά εμένα και μόνο εμένα. Δεν αντέχω άλλο την κριτική. Ακόμα και αν ξέρω πως η κριτική αυτή γίνεται για το καλό μου. Είναι δύσκολο. Δεν περιμένω να καταλάβεις, γιατί απλά δεν έχεις περάσει ποτέ από αυτό... Αν δεν το ζήσεις δεν καταλαβαίνεις. Τόσο απλά. Ισχύει για όλα. Το μόνο το οποίο περιμένω είναι να δεχτείς.
Πρέπει να κλείσω τον υπολογιστή, θα πέσει το ρεύμα λόγω της φωτιάς στην Πεντέλη.
θα τα πούμε στο τηλέφωνο... Φιλιά..

Δεν υπάρχουν σχόλια: