Barbeque Night...

Σάββατο, γύρω στις 18:30, ξαπλωμένη στον καναπέ βλέπω αμερικάνικες σειρές στην τηλεόραση. Η πίτα που υποσχέθηκα στην Biggles για το βράδυ ψήνεται στον φούρνο και θεωρητικά πρέπει να κάνω μπάνιο και να αρχίσω να ετοιμάζομαι γιατί θα έρθει ο πατέρας της να με πάρει με το αυτοκίνητο. Με έχει πιάσει μια απίστευτη νωθρότητα και δεν έχω όρεξη να κουνηθώ από τη θέση μου.

Την παίρνω τηλέφωνο για να μου πει τι cd θέλει να της πάω. Την έχει πιάσει ένα παραλήρημα και δεν καταλαβαίνω λέξη από όσα λέει. "Ωραία θα περάσουμε" σκέφτομαι. Το μόνο που καταφέρνει να συλλάβει το αυτί μου είναι "μισή ώρα πριν ξεκινήσει θα σε πάρει τηλέφωνο, μην ξεχάσεις την ψησταριά." Τέλεια! Έχω χρόνο. Κάνω μπάνιο και επιστρέφω στον καναπέ. Η ώρα είναι πλέον 19:30 και ο Μάνος (σ.σ. χαϊδευτικό της μάνας μου) αρχίζει και φωνάζει για να σηκωθώ να ετοιμαστώ. Αφού ρίχνει η μία στην άλλη μερικές χριστοπαναγίες (έτσι για να πάει καλά η βραδιά), με παίρνει η τρελή στο κινητό και μου λέει οτι ο πατέρας της είναι από κάτω. Ωχ! Την πατήσαμε! Κάνω σπριντ και κατορθώνω σε 5 λεπτά να είμαι με όλα τα συμπράγκαλα κάτω.

Ζητάω από τον καταπληκτικό μπαμπά της να σταματήσουμε σε ένα περίπτερο για να εφοδιαστώ με μερικά πακέτα τσιγάρα και συνεχίζουμε για το σπίτι τους. Στο γκαράζ συναντάμε τον νονό της Biggles. Λοιπόν με τέτοια μορφή για νονό και με τα γονίδια της Κάκιας, δεν απορώ που η φίλη μου είναι τέτοιο μουρλοκομείο... Έτσι εξηγούνται πολλά πράγματα!

Μπαίνω στην κουζίνα και τη βλέπω να καθαρίζει και να κόβει κρεμμύδια. Μπλιάχ! Αρχίζει και με κυνηγάει με το κρεμμύδι στο χέρι, σε μια προσπάθεια να με κάνει να αηδιάσω και να αρχίσω να τσιρίζω. Τα καταφέρνει!

Κάθομαι στο μπαλκόνι παρέα με τη γλυκύτατη μαμά της και πιάνουμε την κουβέντα...

Η ώρα έχει πάει 20:30 και βάζουμε την ψησταριά να ζεσταίνεται. Η τρελή τρελή οικογένεια με την οποία έχω την ευχαρίστηση να έχω μπλέξει έχει αγοράσει εξωπραγματικές ποσότητες κρέατος!

Μενού ημέρας:

- 10 σουβλάκια κοτόπουλου με μπέικον

- 10 χοιρινά σουβλάκια

- 15 λουκάνικα στο περίπου

- 2 τηγανιές πατάτες

- 1 σκάφη* τζατζίκι

- 1 σκάφη ρώσικη

- 1 σκάφη χωριάτικη σαλάτα

- 1 σκάφη κεφτεδάκια

- 1 πακέτο πίτες για σουβλάκια

- 2 πιατέλες με τυριά

- 15 μπύρες στο περίπου

- 2 μπουκάλια κρασί

- κόκα κόλες

- παγωτό καϊμάκι και βύσσινο

- μωσαϊκό

- και άλλα που πρέπει να ξεχνάω.

* όπου σκάφη μια γαβάθα με ποσότητες για 7-8 άτομα...

Όλα αυτά για 5 άτομα συνολικά! Τον Ian, τον Piter Pan, το Southpark boy, τη Biggles και εμένα! Μου βγήκε η πίστη να ψήνω σουβλάκια και λουκάνικα! Δεν είναι να πηγαίνει κανείς για φαγητό σ' αυτό το σπίτι! Είναι δεδομένο οτι θα πάρει το λιγότερο 3 κιλά. Περιττό να πω, ότι φύγαμε όλοι με ένα ταπεράκι στο χέρι...

Καθισμένοι στο μπαλκόνι, με μια απίστευτη θέα και ένα φοβερό αεράκι σαβουριάσαμε...

Λίγες φορές το έχω κάνει αυτό στη ζωή μου. Και πιστέψτε με, είμαι από τους ανθρώπους που εκτιμούν αφάνταστα το φαγητό και ειδικά το καλό φαγητό!

Ο Ian γύρω στις 23:00 πήρε την κιθάρα της Biggles και δεν την άφησε μέχρι τις 4:00 που φύγαμε! Για την ακρίβεια τον πήρε ο ύπνος αγκαλιά με την κιθάρα στο κρεββάτι της μουρλής. Είχε φέρει μαζί του και το ντοσιέ του με τους στίχους και καθόμουν και διάλεγα τραγούδια για να ερμηνεύσει... Είχαμε μείνει άφωνοι! Το Southpark boy μας είχε αφήσει από νωρίς γιατί είχε κανονίσει ραντεβού΄, οπότε είχαμε μείνει οι 4 μας.

Τραγουδούσαμε, πίναμε και τρώγαμε! Αυτά είναι...

Radiohead, David Bowie, Red Hot Chilli Peppers, Depeche Mode, Nirvana, BRMC, New Young Pony Club, The Clash, Iggie Pop και φυσικά κομμάτια που έχει γράψει ο ίδιος...

Γύρω στις 3:00 με έπιασε τάση καθαριότητας και μπήκα στην κουζίνα όπου άρχισα να πλένω την ψησταριά, με τακτικά διαλείμματα για έφοδο με ένα κουτάλι στο ψυγείο και στο μωσαϊκό που έφτιαξε η Πάστα Φλώρα (σ.σ. η μαμά της).

4:00 εξουθενωμένοι όλοι, ξαπλωμένοι στο δωμάτιό της... Ο Piter Pan διάβαζε ξένα περιοδικά έχοντας ενθουσιαστεί με τις φωτογραφίες, ο Ian αγκαλιά με την κιθάρα μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, η Biggles σχολίαζε και εγώ ζαλισμένη από το μπουκάλι κρασί που κατέβασα έπαιζα με τον υπολογιστή, μέχρι που μου ήρθε η έμπνευση να ξαναβγώ στο μπαλκόνι, να ενώσω δύο καρέκλες και να ξαπλώσω εκεί με τον αέρα που έχει στον 4ο όροφο να με χτυπάει σε μια προσπάθεια να μαζέψω τα κομμάτια μου και να συνέλθω...

4:45 ο Piter Pan με είχε γυρίσει σπίτι μου. Η ψησταριά και τα πιρέξ έμειναν πίσω για να τα καθαρίσει η μουρλή, μιας και εγώ μάλλον έτρωγα το γλυκό αντί να καθαρίζω...

To the good old days, which we are having right now...

Τώρα περιμένω την επόμενη φορά...