I'm with the fucking band...

"I'm with the fucking band... Got it?"

Ακολουθεί μια ιστορία με πολύ πάθος, εμμονή, στόχους, φιλίες και όνειρα.
Πρωταγωνιστές: φυσικά Εγώ, ο κολλητός μου Piter Pan (άντε και γαμήσου, όπως θέλω θα σε φωνάζω!), οι φίλοι του -με τους οποίους κάνουν μια φιλότιμη προσπάθεια ως μπάντα- (αξιολάτρευτα παιδιά...!), η κολλητή μου Biggles (γνωστή και ως "Η Τράπεζα") και τέλος πάντων διάφοροι άλλοι που θα φανούν στην πορεία...

Προχωράμε τον χρόνο γύρω στα 9 με 10 χρόνια. Είμαστε όλοι γύρω στα 30. Δεν έχουμε χαθεί. Ζούμε σε διαφορετικές χώρες αλλά έχουμε καταφέρει να κρατήσουμε επαφή αντάξια της φιλίας μας. Κανείς δεν έχει κάνει ακόμη παιδιά. Η Biggles το έχει στο μυαλό της και προγραμματίζει την δημιουργία οικογένειας άμεσα. Οι υπόλοιποι είμαστε αφοσιωμένοι στις δουλειές μας και ποσώς μας ενδιαφέρει πότε και αν θα κάνουμε παιδιά. Τα προβλήματα στις σχέσεις μας με άλλους ανθρώπους είναι δεδομένα. Αλλά έχουμε μάθει να τα αντιμετωπίζουμε. Ας είναι καλά τα τηλέφωνα και το διαδίκτυο χάρις στα οποία ερχόμαστε σε επαφή με τους δικούς μας ανθρώπους για να δίνει συμβουλές ο ένας στον άλλο.
Παρά τις δυσκολίες που συναντήσαμε στην πορεία των χρόνων, καταφέραμε να πραγματοποιήσουμε με κάποιον, μαγικό θα έλεγε κανείς, τρόπο τα όνειρά μας.
Έτσι το 2018 μας βρίσκει ευχάριστα αγχωμένους και δημιουργικούς. Εγώ ζω μεταξύ Αγγλίας και Ελλάδας, δουλεύοντας σε μια εταιρεία διοργάνωσης συναυλιών και ταυτόχρονα "μανατζάρω" ορισμένες πολύ υποσχόμενες μπάντες. Η Biggles, μετά από μια τριετή παραμονή στην Αγγλία και ένα εννεάμηνο στο Παρίσι -όπου ακολούθησε τον Γάλλο έρωτα της ζωής της- επέστρεψε στην Ελλάδα με σκοπό να καταφέρει να ανοίξει το μαγαζί των ονείρων της. -Με το Γάλλο χώρισε γιατί κατά την παραμονή της στη Γαλλία γνώρισε έναν Άγγλο (ανάποδο αυτό το κορίτσι, μην το ψάχνετε) και αποφάσισε να έρθει στα πάτρια εδάφη μαζί του.- Ο Piter Pan έχει διαπρέψει στο χώρο κατασκευής αυτοκινήτων και ζει μεταξύ Ελλάδας, Ιταλίας και Γερμανίας. Και εννοείται πως έχει βγάλει ένα σκασμό λεφτά Οι άλλοι δύο ασχολούνται επαγγελματικά με τη μουσική. Μάλιστα ο Ian έχει ανοίξει δικό του ωδείο και είναι πολύ επιτυχημένος στο χώρο του. Όχι μόνο για το ταλέντο του, αλλά και για το γεγονός πως τα πάει πολύ καλά με τα παιδιά και αυτά τον λατρεύουν... Το γεγονός πως αυτοί οι τρεις ζουν σε διαφορετικές χώρες δεν τους έχει εμποδίσει να παραμείνουν μαζί ως μπάντα. Βλέπετε, ας είναι καλά η καλή οικονομική τους κατάσταση, ταξιδεύουν πολύ συχνά ούτως ώστε να συναντιούνται και να κάνουν πρόβες. Βέβαια έχει διευκολύνει την κατάσταση και το διαδίκτυο, όπου μέσω αυτού στέλνει κομμάτια ο ένας στον άλλο. Έχουν γίνει γνωστοί ως μπάντα στην Ελλάδα και χάρις στη βοήθειά μου έχουν κάνει και αρκετά live και στο εξωτερικό. Αλλά η μουσική για αυτούς είναι αγάπη, οπότε δεν έχουν φτάσει στο σημείο που να προσπαθούν να ζήσουν μέσω της μπάντας.
Εντάξει , όλοι αντιμετωπίζουμε τα θέματά μας (το είπαμε αυτό) και γκρινιάζουμε συνεχώς, αλλά δεν πτοούμαστε. Έχει ο ένας τη στήριξη και την αγάπη του άλλου. Και καταφέρνουμε να επιβιώσουμε... Το καλό είναι πως ο Piter Pan έχει αρκετά λεφτά και μου δανείζει όποτε ξεμένω (γιατί πάντα ξεμένω) και καταφέρνω να τη βγάζω πέρα (φυσικά και του τα επιστρέφω, τι απορία είναι αυτή;)...
Η Biggles, μετά την επιστροφή της στην Ελλάδα έχει μείνει έγκυος (κοριτσάκι) από τον Άγγλο έρωτα, τον οποίο και χωρίζει λίγο καιρό μετά, επειδή έχει γνωρίσει τον Έλληνα έρωτα της... -Ασταθή άτομο, μην το ψάχνετε... Αλλά ένα από τα καλύτερα άτομα που θα μπορούσατε ποτέ να γνωρίσετε...-
Το όνειρο έχει αρχίσει και παίρνει μορφή... Εγώ είμαι μια ευτυχισμένη νονά.. Ενώ ταυτόχρονα, ενώ δεν συνηθίζω να τα πηγαίνω καλά με τα παιδιά, φιλοξενώ ανά τακτά χρονικά διαστήματα το δεκάχρονο πλέον γιο της φίλης μου της Ε. τον Π.. Ο μικρός έχει εξελιχθεί σε ένα πανέξυπνο αγόρι με φοβερή αίσθηση του στυλ και των χρωμάτων. Ας όψεται η μάνα του στην οποία και έμοιασε στο χαρακτήρα. -Τώρα αυτό δεν ξέρω αν είναι καλό, αλλά δε βαριέσαι...-. Εγώ και ο μικρός πάμε πακέτο στους δρόμους της Αγγλίας και κυρίως στις συναυλίες. Όλοι με πιέζουν να βρω ένα καλό παιδί να νοικοκυρευτώ, αλλά όσο και αν προσπαθώ να τους εξηγήσω πως εγώ θέλω, τα καλά παιδιά είναι που δε θέλουν, αυτοί δεν καταλαβαίνουν. Ο μόνος που αντιλαμβάνεται τι εννοώ είναι ο Piter Pan, ο οποίος με βρίζει ως συνήθως, προσπαθώντας να με κάνει να αλλάξω μυαλά και να συμμαζευτώ.
Η φίλη μου η Ε. επιτέλους έχει καταλήξει με έναν σωστό άνθρωπο και ετοιμάζεται -προς μεγάλη έκπληξη όλων- να παντρευτεί. Το τελευταίο αστείο που της κάνουμε είναι για το πόσα παρανυφάκια θα έχει και πόσα μέτρα θα είναι η ουρά του νυφικού. Αυτή αντιδρά γαμωσταυρίζοντας μας...
Μέσα στην αναμπουμπούλα που έχει προκύψει από το επερχόμενο μωρό, γάμο και άνοιγμα μαγαζιού, εγώ βρίσκομαι σε ένα δίλημμα Να γυρίσω μόνιμα Ελλάδα και να συνεργαστώ με την Αγγελική ή να κάτσω στα αυγά μου στην Αγγλία;
Ο καθένας έχει και μια διαφορετική άποψη. Με πρώτους και καλύτερους τους γονείς μου... Οι οποίοι διαφωνούν μεταξύ τους ως προς το τι πρέπει να κάνω. Ο μπαμπάς θέλει Αγγλία, η μαμά Ελλάδα. Βλέπετε, εξαιτίας της Biggles, της άνοιξε η όρεξη για εγγονάκια... Τρομάρα της.
Με παίρνουν τηλέφωνο την ώρα της δουλειάς. Δεν ακούω και βγαίνω έξω από το χώρο που ετοιμάζονται να δώσουν μια συναυλία μια από τις μπάντες με τις οποίες δουλεύω... Πάω να μπω πάλι μέσα και ο πορτιέρης δε με αφήνει. Ξαφνικά βρίσκω τον εαυτό μου να φωνάζει: "I'm with the fucking band!!!"
Χάνω το Live το οποίο εγώ ετοίμασα και κινδυνεύω άμεσα να χάσω και τη δουλειά μου...
Αποφασίζω να πάρω μια άδεια άνευ αποδοχών για να έρθω και εγώ πίσω... Βλέπετε γίνομαι κουμπάρα σε δύο πολύ κοντινά μου άτομα και οφείλω να προετοιμαστώ κατάλληλα...
Αποχαιρετώ το ωραίο μου μικροσκοπικό σπιτάκι και με ένα εισιτήριο ανά χείρας επιστρέφω.
Η καλή μου Biggles, παρά την εγκυμοσύνη και τις ετοιμασίες -ανεκτικός ο Έλληνας και δε του φαινόταν-, τρέχει και για το άνοιγμα του μαγαζιού. Στιγμιαία αποφασίζω να κάτσω Ελλάδα. Όσο με παίρνει τουλάχιστον... Τα αγόρια αποφασίζουν να βγάλουν και άλλο δίσκο. Και η ιδέα του μαγαζιού μου φέρνει αναμνήσεις από όνειρα του παρελθόντος και αρχίζει και μου καλαρέσει...
Ακούω τα τραγούδια της μπάντας... Δέκα χρόνια από τη δημιουργία της και είναι το ίδιο δημιουργικοί... Οι μήνες προχωρούν και ο γάμος γίνεται. Η μικρή γεννιέται και η Biggles για μια ακόμη φορά χωρίζει. Ο Έλληνας τελικά δεν άντεξε να αλλάζει πάνες. Καλή Καρδιά. Η φίλη μας αφού έμεινε μόνη της για ένα τρίμηνο, τα έφτιαξε με τον παραγωγό του δίσκου των παιδιών...
Το μαγαζί άνοιξε και είχε τρομερή επιτυχία και φυσικά τα παιδιά έδιναν τις συναυλίες τους στο μαγαζί...
Εγώ κάθομαι πάνω στην μπάρα του μαγαζιού, καπνίζω και πίνω, κανονίζοντας τις τελευταίες λεπτομέρειες του live και ο Piter Pan κουρδίζει τη drum του. Χτυπάει το ένα από τα δύο κινητά του. Του το δίνω. Είναι από την εταιρεία στην οποία εργάζεται. Το τελευταίο αυτοκίνητο, τη μηχανή του οποίου σχεδίασε, είναι έτοιμο από την παραγωγή... Ένας ακόμη λόγος να γιορτάζουμε.
Τα παιδιά αρχίζουν και παίζουν τις μουσικές τους. Μια πανέμορφη κοπέλα με πράσινα μάτια, κόκκινα μαλλιά και λευκό δέρμα, με ρωτάει τι σχέση έχω με το μαγαζί και κυρίως με τον drummer. Για μια ακόμη φορά αρχίζω και φωνάζω "I'm with the fucking band...", αλλά αυτή τη φορά από ενθουσιασμό και όχι από νεύρα. Αυτή τη δουλειά λέω να την κρατήσω...

Αφιερωμένο στα παιδιά... Μακάρι η νέα χρονιά να είναι αρχή μιας δεκαετίας που θα μας φέρει ακόμη πιο κοντά στην πραγματοποίηση των ονείρων μας...
Φιλιά.

Υ.Σ.: Η ιστορία είναι ελαφρώς ηλίθια γραμμένη, αλλά δε γαμιέται...