Ρόδα είναι και γυρίζει...

Η ζωή δε σταματάει. Ποτέ. Ότι και αν πεις, ότι και αν κάνεις, εκείνη θα συνεχίσει να προχωρά με αμείωτους ρυθμούς. Όσο και αν προσπαθήσεις να κοιτάξεις αλλού, όσο και αν επιχειρήσεις να ξεφύγεις, δεν θα τα καταφέρεις... Είτε σ' αρέσει, είτε δε σ' αρέσει.
Οτι και αν γίνει πρέπει να μάθεις να προχωράς. Το παρελθόν σου σου ανήκει και οφείλεις να το σέβεσαι και να το εκτιμάς. Αλλά μόνο κακό μπορεί να βγει από το να μένεις κολλημένος σε καταστάσεις, ανθρώπους και πράγματα που η θέση τους ανήκει στο παρελθόν. Ο άνθρωπος μπορεί να ξεπεράσει πολλά πράγματα. Απλά δε μπορεί να τα ξεχάσει. Και μην πιστεύετε αυτό που λένε για το χρόνο και πως γιατρεύει τις πληγές. Είναι ψέματα. Όσο περνά ο καιρός ο πόνος του παρελθόντος μόνο υποχωρεί. Όμως πάντα υπάρχει το ενδεχόμενο να επιστρέψει και μάλιστα πιο δυνατός. Το θέμα είναι να μπορείς να προχωράς. Μπροστά.
Η ζωή μας είναι γεμάτη δυσκολίες και καταστροφές. Άλλοτε μικρές και άλλοτε μεγάλες. Το θέμα είναι να μη το βάζεις κάτω... Ίσως το νόημα της ζωής να είναι αυτό. Να ξέρεις να προσπαθείς και να προχωράς.
Δεν ξέρω αν μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα αρκεί να το θέλουμε. Μου ακούγεται πολύ αισιόδοξο. Ξέρω όμως πως η προσπάθεια και μόνο αξίζει τον κόπο. Η ηρεμία και η πληρότητα που επέρχεται της προσπάθειας είναι τέτοια που την κάνει να αξίζει.
Το να κυνηγάς το αδύνατο ίσως φαντάζει ουτοπικό και ελαφρώς ηλίθιο για τους περισσότερους. Αλλά η ζωή ρόδα είναι και γυρίζει. Έρχεται μια στιγμή που με κάποιο τρόπο δικαιώνεσαι. Είτε επιτυγχάνοντας αυτό που θες, είτε με το να σου έρθει η επιβεβαίωση αργότερα από εκεί που δεν το περιμένεις.
Είναι αυτό που λένε... "Η ζωή είναι σαν το τάβλι. Άλλες φορές έχεις ρέντα και άλλες γκίνια. Αλλά ακόμη και όταν χάνεις 4-0, αν είσαι καλός παίκτης, όσο δύσκολες και αν είναι οι ζαριές, πάντα βρίσκεις ένα τρόπο να γυρίσεις το παιχνίδι...".
Απλά μη το βάζεις κάτω. Η μητέρα μου συνηθίζει να μου λέει πως "δεν υπάρχει δεν μπορώ, υπάρχει δεν θέλω...". Και ο μόνος τρόπος για να δεις αν μπορείς να κάνεις κάτι, είναι να δοκιμάσεις. Και αν δεν τα καταφέρνεις, δεν πειράζει. Τουλάχιστον πάντα θα ξέρεις οτι προσπάθησες. Και αυτό μπροστά στην οποιαδήποτε αποτυχία είναι πολύ καλύτερο.
Στη ζωή δεν έρχεσαι με ένα εγχειρίδιο για το πως να μην πληγωθείς. Κανείς δε σου δίνει εγγυήσεις. Όλα είναι πιθανά. Όσες φορές και αν πέσεις δεν έχει σημασία. Όλοι πληγώθηκαν και όλοι θα συνεχίσουν να πληγώνονται. Όμως αν δεν το περάσεις αυτό, πως θα μάθεις την αξία της επιτυχίας και της ευτυχίας; Αν νομίζει κανείς πως η ευτυχία είναι μια αέναη κατάσταση που ένα ηλιόλουστο πρωινό θα σου χτυπήσει την πόρτα, γελιέται οικτρά. Η ευτυχία είναι απλά στιγμές. Το μόνο που χρειάζεται είναι να μπορείς να τις διακρίνεις... Και να μάθεις να τις μοιράζεσαι..
Δημιουργούμε το μικρόκοσμο μας. Με τα προβλήματα μας και τη γκρίνια μας. Χωρίς διάθεση, χωρίς χρόνο. Και βυθιζόμαστε σε αυτόν. Αλλά αν το καλοσκεφτείς αυτό δεν οδηγεί πουθενά, παρά μόνο ίσως στον αλκοολισμό ή στην αυτοκτονία. Αν όμως καταφέρεις να δεις λίγο παραπέρα, θα συνειδητοποιήσεις πόσο ανώφελο είναι όλο αυτό. Χάνεις κομμάτια από μια σύντομη ζωή. Χάνεις ανθρώπους, χάνεις στιγμές, μπορεί να χάσεις μέχρι και την ψυχή σου... Είναι σκόπιμο όλο αυτό λοιπόν;

Η μοναξιά μπορεί να είναι εποικοδομητική μερικές φορές. Να σε βοηθά να βάλεις σε τάξη τις σκέψεις σου. Να πάρεις αποφάσεις. Ίσως και να ξεκουραστείς. Αλλά ο άνθρωπος δε φτιάχτηκε για να μένει μόνος. Κανείς δεν το αντέχει αυτό. Όλοι χρειαζόμαστε κάποιον δίπλα μας. Να μας κρατήσει το χέρι. Να μας πάρει αγκαλιά. Ή απλά να μας ακούσει. Είναι μεγαλύτερη η χαρά και μικρότερη η λύπη όταν τις μοιράζεσαι...
Πάντα υπάρχουν άνθρωποι που μας αγαπούν, ακόμα και αν δεν το καταλαβαίνουμε. Πάντα υπάρχουν άνθρωποι που τους αγαπάμε ακόμη και αν δεν το καταλαβαίνουν. Πάντα θα πληγώνουμε και θα μας πληγώνουν. Αλλά αυτός δεν είναι λόγος για να μένουμε μόνοι. Γιατί ανάμεσα σε όλους αυτούς υπάρχουν και κάποιοι όπου τα αισθήματα είναι αμοιβαία. Και αυτοί με μια τους κουβέντα, με ένα τους χαμόγελο μπορούν να αλλάξουν όλοι μας τη ζωή. Είτε τους αποκαλούμε έρωτες είτε φίλους...

Και να σας πω και κάτι; Όσο και αν έχω φάει τα μούτρα μου, όσα λάθη και αν έχω κάνει, όσα και αν έχω πει, όσες απογοητεύσεις και είχα δε μετανιώνω.. Γιατί έχω κερδίσει περισσότερα από ότι νομίζω. Γιατί ρόδα είναι και γυρίζει.. Και η επιβεβαίωση όντως έρχεται εκεί που δεν το περιμένεις... Όπως σε ένα μπαράκι μετά το 5ο ποτό και το 10ο σφηνάκι από έναν άνθρωπο που δεν το περιμένεις.. Και όταν γυρνάς κομμάτια σπίτι σου, υπάρχει κάποιος που περιμένει τηλεφώνημά σου για να βεβαιωθεί πως έφτασες σώος και είσαι καλά, καθαρός και έτοιμος για ύπνο...
Και να σας πω και κάτι ακόμη; Η αξία ενός ανθρώπου πάντα φαίνεται στο τέλος. Και όσοι είναι αληθινοί, τόσο με τον εαυτό τους, όσο και με τους άλλους, στο τέλος δικαιώνονται...