Σκάσε και κολύμπα!

«Σκάσε και κολύμπα». Τις τελευταίες ώρες αυτό είναι το σύνθημά μου και θα βγω να το φωνάξω με λατρεία… «Σκάσε και κολύμπα». Τόσο χαριτωμένο, τόσο απλό και τόσο δυναμικό ταυτόχρονα. Γιατί έτσι είναι φίλε μου.. Όταν τα έχεις κάνει σκατά, από ένα σημείο και μετά δε σου μένει άλλη επιλογή από το να πάρεις μια γερή ανάσα και να βουτήξεις. Ε, του πούστη.. Κάποια στιγμή θα βγεις… Διότι όλα εδώ πληρώνονται.. Τι περίμενες; Πως θα έκανες τη μία μαλακία μετά την άλλη και θα γλίτωνες; Μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη τρεις και η κακή του μοίρα που λέει ο σοφός –σε ορισμένα θέματα- λαός.

Ναι κυρίες και κύριοι, τα έκανα μαντάρα.. Και τώρα καλούμε να υποστώ τις συνέπειες των πράξεών μου. Και καλά να πάθω εδώ που τα λέμε. Απλά είναι βαριά η καλογερική και άντε να συνηθίσω σε νέα δεδομένα. Βλέπετε είμαι και κακομαθημένο το άτιμο. Τι θέλει το κορίτσι μας; Αυτό θέλει, να το πάρει. Α ρε πατέρα…

Ότι και να γινόταν στο σπίτι, εγώ εκεί. Τη μία μέσα σε όλα να βοηθήσω, την άλλη έσκαγα τα δεκάευρα σε ταξί και τα εικοσάευρα σε ποτά, cd, βιβλία, περιοδικά, σινεμά. Δούλευα, πληρωνόμουν και μέχρι να πω σκουληκομυρμηγκότρυπα, εξαφανιζόταν ο μισθός. Και να σου το χαρτζιλίκι. Όμως όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν. Και μου το έλεγε η γιαγιά μου. «Παιδί μου, ευτυχισμένο τέλος έχουν μόνο τα παραμύθια και οι ταινίες…»

Και μεταξύ μας, στα λόγια όλα είναι ωραία. Στην πράξη είναι που κολλάμε. Διότι ενώ ξέρω πως είναι η ώρα να σφίξουν οι κώλοι (αν θέλω να κάνω αυτά που έχω προγραμματίσει για το 2008, ταξίδι, δίπλωμα αυτοκινήτου κτλ..), να δω πως θα το εφαρμόσω στην πράξη. Όταν η υποφαινόμενη θέλει τουλάχιστον 10€ κάθε μέρα σε τσιγάρα και καφέδες, τότε τι γίνεται; Και όχι δε λιώνω σε καφετέριες. Στο χέρι τους παίρνω κατά κύριο λόγο.

Όμως 10€ τη μέρα, είναι 50€ την εβδομάδα, άρα 200€ το μήνα. Να μη βάλω μέσα τα στάνταρ μουσικά περιοδικά κάθε μήνα, που καθότι ξένα φεύγουν 10 και 15€ για το καθένα. Ούτε τα ποτά και το φαγητό σε κάθε έξοδο… Ας μην υπολογίσω ούτε το ταξί. Ειδικά τα βράδια μετά τις εξόδους που τα βλέπω όλα διπλά και το μόνο που θέλω είναι να βρεθώ το γρηγορότερο στο κρεβάτι μου αγκαλιά με το σκυλί μου. Έτσι ο κύριος ταρίφας, δια του νόμου με χρεώνει διπλά. Δε μένω και κοντά στο κέντρο… Χέσε μέσα Πολυχρόνη που δεν γίναμε ευζώνοι…

Έλα όμως που έρχεται εκείνη η αποφράδα ημέρα που όλα ξαφνικά σου σκάνε μπροστά σου… Και τότε τι κάνεις; Να πεις συγγνώμη λάθος; Αμ δε. Το δοκίμασα το κόλπο και πιστέψτε με, δεν πιάνει. Είπα να προσποιηθώ πως για όλα φταίει η δίδυμη αδερφή μου. Εγώ έλειπα για χρόνια στο Θιβέτ σε μια απέλπιδα προσπάθεια πνευματικής ανύψωσης και αυτή ήταν εδώ και έτρωγε τα λεφτά. Ούτε με αυτό με πίστεψε κανείς… Τζίφος με λίγα λόγια…

Και μου το έλεγαν τα κορίτσια ένα χρόνο τώρα.. Ρε μην ξοδεύεις έτσι… Τίποτε εγώ. Από το ένα αυτί έμπαινε, από το άλλο έβγαινε Πάρ’ τα μαλάκα τώρα.. Έτσι για να μάθεις.

Γιατί εγώ και η φράση οικονομικός προγραμματισμός διανύαμε βίους αντίθετους μέχρις στιγμής. Και να τώρα που ψάχνω τη Biggles στο κινητό (και δε το σηκώνει, διότι κατά πάσα πιθανότητα δουλεύει) να με παρηγορήσει και κυρίως να με συμβουλεύσει ως προς το τι πρέπει να κάνω. Βέβαια την ξέρω από τώρα την απάντηση που θα πάρω… «Ρε μαλάκα, ένα χρόνο στα λέω, τώρα το θυμήθηκες; Καλά να πάθεις μωρή… Λοιπόν, άκου τι θα κάνουμε….»

Και το είχα δει το όνειρο εγώ πριν από καιρό… Αλλά ούτε στο υποσυνείδητο έδινα σημασία. Όχι, όχι στο λέω μπας και το χωνέψεις… Καλά να πάθεις ηλίθια…!!!

Προς αποφυγή παρεξηγήσεων: δε χρωστάω κανά δάνειο, μονάχα μια βρωμοπιστωτική που έβγαλα στο πρώτο έτος το ζώον και ακόμη δεν έχω ξεχρεώσει… Και πώς να την ξεχρεώσω άλλωστε; Όταν δίνω λεφτά όποτε το θυμάμαι; Ότι έχω δώσει, τσάμπα το έδωσα, αφού ακόμη στο ίδιο ποσό έχει μείνει λόγω τόκων υπερημερίας. Ορίστε μας, σε αυτή την αθώα και ευάλωτη ηλικία έμαθα και τους τόκους υπερημερίας…

Βέβαια, χρωστάω και αλλού, αλλά παλεύεται… Νομίζω δηλαδή. Όρκο δεν παίρνω.

Μπελά που βρήκαμε όμως. Και μου το έλεγε και η μαμά μου.. «Σταμάτα… Θα σου γυρίσει μπούμερανγκ..» Αλλά εγώ εκεί.

Ναι, τώρα που το καλοσκέφτομαι, όλοι τα ίδια μου έλεγαν, αλλά εγώ στο δικό μου μοβ – κόκκινο συννεφάκι… Ε, μα. Δεν είναι στραβός ο γιαλός (καλά χάλια είναι, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα συζήτησης), εγώ αρμενίζω στραβά. Από μικρή όμως να το έχω αυτό το κουσούρι βρε παιδί μου… Να νομίζω πως ο δικός μου τρόπος είναι ο καλύτερος… Τέτοια επιμονή.

Και τώρα να… όχι καλά να πάθω. Καλά να πάθω.!!!

Υ.Σ.: Παιδιά συγγνώμη, αλλά θα γιορτάσουμε μονάχα τη γιορτή μου.. Τα γενέθλιά μου δεν ξέρω ακόμη πότε και αν… (Κανά φαγητό λίγοι και καλοί). Δε βγαίνω πλέον… Α! Και φέτος δώρα Χριστουγέννων μάλλον δε θα σας πάρω… Ελπίζω να με καταλαβαίνετε…

Biggles, μην αρχίσεις.. Είχες δίκιο. Αλλά μην το πάρεις και πάνω σου.. Φοβάμαι…