Δεν υπάρχει δεν μπορώ, υπάρχει δεν θέλω. Λάθοοοοος!!!!!! Απλά δεν θέλω. Δεν θέλω. Δεν θέλω. Δεν θέλω. Δεν θέλω. Δεν θέλω. Δεν θέλω. Δεν θέλω. Δεν θέλω. Δεν θέλω. Δεν θέλω. Δεν θέλω. Δεν θέλω. Δεν θέλω. Δεν θέλω. Δεν θέλω. Δεν θέλω. Δεν θέλω. Δεν θέλω. Δεν θέλω. Δεν θέλω...
Τι γίνεται όμως, όταν δεν θες αλλά πρέπει; Εκεί τι κάνεις; Αλλάζουν τα πράγματα σε αυτή την περίπτωση; Όταν το πρέπει μπαίνει πάνω από το θέλω...
Από πότε γίναμε ενήλικες; Και πως το κάνουμε να σταματήσει;
Δεν θέλω να μεγαλώσω. Δε μου ταιριάζει η ενηλικίωση όπως τη χρωματίζει η σημερινή κοινωνία. Μου είναι αδιάφορη, άνευρη, ανακυκλώσιμη και κυρίως ηλίθια. Θεσμοί, κανόνες, εφορία, ΙΚΑ, σύκα, δουλειά, πρωινό ξύπνημα, πρέπει... Γιατί; Γιατί οφείλω να θεωρούμαι ολοκληρωμένος άνθρωπος μονάχα αν έχω υποβάλλει τον εαυτό μου σε τέτοιου είδους μαρτύρια, τα οποία συγκρίνονται μόνο με μεσαιωνικά βασανιστήρια;
Δεν είναί θέμα ωριμότητας ή ανωριμότητας... Είναι μάλλον θέμα χαρακτήρα και επιλογών. Και όλο αυτό είναι μια επιλογή που δεν θελω να χρειαστεί να κάνω. Ποιό το νόημα άλλωστε; Να δουλεύω μια ζωή με ανθρώπους που υπό άλλες συνθήκες θα ήθελα να καρατομήσω ούτως ώστε να περιμένω να δω εαν και πότε θα πάρω μια πενιχρή συνταξούλα και να μετράω κάθε σεντ για να δω αν βγαίνει η εβδομάδα; Για να περιμένω να με συντηρούν τα παιδιά μου; Για να αισθάνομαι κυριάρχος του κόσμου εαν καταφέρνω να πηγαίνω διακοπές μια φορά το χρόνο για 4 μέρες.
Όχι ευχαριστώ πολύ δεν θα πάρω... Την έκανα την επιλογή μου... Χιλιές φορές να μετοικήσω στο Θιβετ και να γίνω βουδίστρια. (που πλάκα πλάκα είναι από τις ελάχιστες στάσεις ζωής που με συναρπάζουν...)
Δεν θέλω να μεγαλώσω. Δεν μου αρέσει αυτή η ενηλικίωση που μου προσφέρετε στο πιάτο κυρίες και κύριοι. Φάτε τη εσείς. Εμένα ο ουρανίσκος μου αναζητά άλλες γεύσεις.
Βγάλτε τα πέρα μόνοι σας λοιπόν σε αυτή τη χώρα γεμάτη από σκατά που δημιουργήσατε. Εγώ δεν διατίθεμαι να σας ακολουθήσω. Δε μου αρέσουν τα μέτρα σας, δεν μου αρέσουν οι αποφάσεις σας. Εσείς τα φάγατε, εσείς να βρείτε τρόπο να επανορθώσετε... Δεν κατάλαβα.. Από πότε εγώ πρέπει να πληρώσω τις δικές σας μαλακίες; Αφήστε πληρώνω ήδη τις δικές μου. Δεν έχω ανάγκη και άλλων...
Μετακομίζω, βρίσκω σε άλλη χώρα δουλειά, παίρνω άλλη υπηκοότητα και άντε μου στο διάολο... Ντάξει; Έλαααα γειάάάά........
Τι γίνεται όμως, όταν δεν θες αλλά πρέπει; Εκεί τι κάνεις; Αλλάζουν τα πράγματα σε αυτή την περίπτωση; Όταν το πρέπει μπαίνει πάνω από το θέλω...
Από πότε γίναμε ενήλικες; Και πως το κάνουμε να σταματήσει;
Δεν θέλω να μεγαλώσω. Δε μου ταιριάζει η ενηλικίωση όπως τη χρωματίζει η σημερινή κοινωνία. Μου είναι αδιάφορη, άνευρη, ανακυκλώσιμη και κυρίως ηλίθια. Θεσμοί, κανόνες, εφορία, ΙΚΑ, σύκα, δουλειά, πρωινό ξύπνημα, πρέπει... Γιατί; Γιατί οφείλω να θεωρούμαι ολοκληρωμένος άνθρωπος μονάχα αν έχω υποβάλλει τον εαυτό μου σε τέτοιου είδους μαρτύρια, τα οποία συγκρίνονται μόνο με μεσαιωνικά βασανιστήρια;
Δεν είναί θέμα ωριμότητας ή ανωριμότητας... Είναι μάλλον θέμα χαρακτήρα και επιλογών. Και όλο αυτό είναι μια επιλογή που δεν θελω να χρειαστεί να κάνω. Ποιό το νόημα άλλωστε; Να δουλεύω μια ζωή με ανθρώπους που υπό άλλες συνθήκες θα ήθελα να καρατομήσω ούτως ώστε να περιμένω να δω εαν και πότε θα πάρω μια πενιχρή συνταξούλα και να μετράω κάθε σεντ για να δω αν βγαίνει η εβδομάδα; Για να περιμένω να με συντηρούν τα παιδιά μου; Για να αισθάνομαι κυριάρχος του κόσμου εαν καταφέρνω να πηγαίνω διακοπές μια φορά το χρόνο για 4 μέρες.
Όχι ευχαριστώ πολύ δεν θα πάρω... Την έκανα την επιλογή μου... Χιλιές φορές να μετοικήσω στο Θιβετ και να γίνω βουδίστρια. (που πλάκα πλάκα είναι από τις ελάχιστες στάσεις ζωής που με συναρπάζουν...)
Δεν θέλω να μεγαλώσω. Δεν μου αρέσει αυτή η ενηλικίωση που μου προσφέρετε στο πιάτο κυρίες και κύριοι. Φάτε τη εσείς. Εμένα ο ουρανίσκος μου αναζητά άλλες γεύσεις.
Βγάλτε τα πέρα μόνοι σας λοιπόν σε αυτή τη χώρα γεμάτη από σκατά που δημιουργήσατε. Εγώ δεν διατίθεμαι να σας ακολουθήσω. Δε μου αρέσουν τα μέτρα σας, δεν μου αρέσουν οι αποφάσεις σας. Εσείς τα φάγατε, εσείς να βρείτε τρόπο να επανορθώσετε... Δεν κατάλαβα.. Από πότε εγώ πρέπει να πληρώσω τις δικές σας μαλακίες; Αφήστε πληρώνω ήδη τις δικές μου. Δεν έχω ανάγκη και άλλων...
Μετακομίζω, βρίσκω σε άλλη χώρα δουλειά, παίρνω άλλη υπηκοότητα και άντε μου στο διάολο... Ντάξει; Έλαααα γειάάάά........