Μετά από μερικές μέρες ήρεμων, σχεδόν άνευρων διακοπών φτάνεις σε ορισμένα συμπεράσματα... Πρώτα από όλα κατάλαβα πως τους τελευταίους μήνες βάδιζα ανάμεσα στη σόλο χυδαιολογία και στους σπαραγμούς μιας ηθικολόγας αλκοολικής γριάς. Αυτό από μόνο του σε βάζει σκέψεις... Δεύτερον, οι διακοπές (όχι αναγκαστικά οι καλοκαιρινές, αλλά το γενικό πλαίσιο των διακοπών) είναι απαραίτητες για τη διατήρηση της ηρεμίας μας. Τρίτον είμαι παιδί του χειμώνα. Τέρμα. Η ζέστη, ο ιδρώτας και παντός είδους παράγωγα του ελληνικού καλοκαιριού, όπως μαμάδες με κεφτεδάκια, πανάκριβες χωριάτικες, αγενείς σερβιτόροι, μεσήλικες κύριοι που αλλάζουν μαγιό τυλιγμένοι ταυτόχρονα με μια πετσέτα μπροστά σου και ανόητα παιδάκια που θες να τους κάνεις πατητή μέχρι να πνιγούν, απλά δεν είναι για μένα. Από την άλλη αν είχα τα λεφτά του μακαρίτη του Ωνάση και δικό μου νησί, μπορεί και να μην τα έλεγα όλα αυτά, διότι απλά δε θα με αφορούσαν. Αλλά αυτά έχω, με αυτά θα δουλέψω, άρα αυτά θα είναι τα παράπονά μου.
Επειδή ξέρω πως μερικοί μπορεί να αντιδράσουν απλά να πω πως δεν αντιπαθώ όλα τα παιδάκια. Μονάχα μερικά. Αυτά τα σπαστικά που κραυγάζουν συνεχώς, κλαίνε αν τους πουν όχι οι γονείς τους και γενικά συμπεριφέρονται όπως αυτά που δείχνει ο Σκάϊ στην εκπομπή με τις Αγγλίδες νταντάδες την Κυριακή. Ξέρετε, αυτά που θες να τα χτυπήσεις κάτω σαν χταπόδι που λέει και η μάνα μου...
Τέλος πάντων. Μια χαρά πέρασα, αυτό οφείλω να το ομολογήσω. Όπως οφείλω να ευχαριστήσω και την Αγγελική τόσο για τη φιλοξενία όσο και για την έλλειψη καταπίεσης. Η καθεμία το δωμάτιό της, το μπάνιο της και γενικά το πρόγραμμά της. Αλλά μετά από τόσα χρόνια είναι και λογικό να υπάρχει αυτή η άνεση μεταξύ μας...
Φυσικά και είμαι μια από αυτούς που σπάνε τα νεύρα των άλλων, ευχόμενη Καλό Χειμώνα... Αλλά δε πα να κουρεύεστε; Εγώ αυτό περιμένω με μεγάλη ανυπομονησία. Το κρύο, τις βροχές, τον αέρα, τις Νύχτες Πρεμιέρας, τα θέατρα, τα μαγαζιά, τη σχολή, τη στιγμή που θα φοράω τα κασκόλ μου, τα καινούργια μου πανωφόρια, και φυσικά τα Χριστούγεννα. Ναι έχουμε 4 μήνες μέχρι τότε, αλλά τι να κάνουμε, ο καθείς έχει και την μούρλα του.. Εγώ θα αποτελούσα εξαίρεση; Αμ πως;
Φυσικά και αισθάνομαι άλλος άνθρωπος. Τέτοια ηρεμία, αισιοδοξία, καλή διάθεση και όρεξη για τη νέα χρονιά (διότι νέα χρονιά ξεκινά το Σεπτέμβρη ότι και να λέτε) δεν τα είχα νιώσει εδώ και πολύ πολύ καιρό. Οπότε τώρα τα απολαμβάνω. Ευχαριστιέμαι ακόμη και αυτό το ηλίθιο χαμόγελο που έχει αποτυπωθεί στο πρόσωπό μου και δε λέει να εξαφανιστεί... Ναι, ναι, εγώ ο ξινός, δυσλειτουργικός άνθρωπος, η μεγάλη μαύρη κατάρα που λένε και οι φίλοι μου, είμαι σε μια κατάσταση απόλυτου ζεν και μάλιστα σκοπεύω να παραμείνω σ' αυτή για όσο περισσότερο καιρό μπορώ...
Η διαύγεια που έχω, μάλλον οφείλεται στη μετά-χαλαρωτική περίοδο των διακοπών αλλά ποσώς με απασχολεί. Τούτη τη στιγμή αναγνωρίζω κάθε κακώς κείμενο στη μέχρι πρότινος μίζερη ύπαρξή μου και με μια δόση γενναιότητας, μια δόση μαλακίας και μια δόση αισιοδοξίας, λέω πως μπορώ να αλλάξω.
Έπειτα από μια μεγάλη αποχή από τη ζωή μου γενικότερα (οκ, δεν είχα και πολλές επιλογές εδώ που τα λέμε, αν και ανέκαθεν οι μελοδραματισμοί, η μιζέρια και γενικότερα οι καταθλιπτικές κρίσεις πανικού ήταν το φόρτε μου) λέω να αλλάξω ρότα. Λίγο μικρή δεν είμαι για να έχω ταχυκαρδίες και να δυσκολεύομαι να πάρω ανάσα (χμ, εδώ θα κατηγορήσω τα 2,5 πακέτα τσιγάρα τη μέρα);;
Μεταξύ μας βαρέθηκα να υποδύομαι συνεχώς το κακόμοιρο πλάσμα που όλα τα σκατά της ζωής έπεσαν πάνω του χωρίς να το θέλει. -εδώ με μουτζώνω-. Οκ. Δυσκολίες τυχαίνουν σε όλους, αλλά εγώ το γάμησα και ψόφησε... Και εδώ που τα λέμε τα θέλει και εμένα ο κωλαράκος μου... Μαζεμένες τις έκανα όλες τις μαλακίες και κάποια στιγμή έπρεπε να τις πληρώσω! Αλλά επειδή θέλω να πιστεύω πως αυτό πάει, πέρασε, λέω να δω τι θα κάνω από δω και μπρος...
Προς το παρόν περιμένω με ανυπομονησία να έρθουν τα βιβλία που μου έχει παραγγείλει ο Παναγιώτης από το Amazon (διότι αν δεν πάθαινα μια εμμονή με κάτι, δεν θα ήμουν ο εαυτός μου και θα άρχιζα να πιστεύω πως η Αγγελική στο Ναύπλιο μου έριχνε ματζούνια στο ποτό μου και στον καφέ με στόχο να μου αλλοιώσει την προσωπικότητα), ακούω Claude Debussy (τα βιβλία που περιμένω φταίνε και οι πρωταγωνιστές τους), καπνίζω, προσέχω τι τρώω, διαβάζω για τη σχολή, χαίρομαι τον υπολογιστή μου μετά από την απουσία του για servis (σημ.: μην αφήνεις ροφήματα κοντά στο πληκτρολόγιο), κοιτάζω τη θέα από το παράθυρο πάνω από το κρεβάτι μου και απλά περνάω καλά...
Καλό Χειμώνα λοιπόν σε όλους!!!
Επειδή ξέρω πως μερικοί μπορεί να αντιδράσουν απλά να πω πως δεν αντιπαθώ όλα τα παιδάκια. Μονάχα μερικά. Αυτά τα σπαστικά που κραυγάζουν συνεχώς, κλαίνε αν τους πουν όχι οι γονείς τους και γενικά συμπεριφέρονται όπως αυτά που δείχνει ο Σκάϊ στην εκπομπή με τις Αγγλίδες νταντάδες την Κυριακή. Ξέρετε, αυτά που θες να τα χτυπήσεις κάτω σαν χταπόδι που λέει και η μάνα μου...
Τέλος πάντων. Μια χαρά πέρασα, αυτό οφείλω να το ομολογήσω. Όπως οφείλω να ευχαριστήσω και την Αγγελική τόσο για τη φιλοξενία όσο και για την έλλειψη καταπίεσης. Η καθεμία το δωμάτιό της, το μπάνιο της και γενικά το πρόγραμμά της. Αλλά μετά από τόσα χρόνια είναι και λογικό να υπάρχει αυτή η άνεση μεταξύ μας...
Φυσικά και είμαι μια από αυτούς που σπάνε τα νεύρα των άλλων, ευχόμενη Καλό Χειμώνα... Αλλά δε πα να κουρεύεστε; Εγώ αυτό περιμένω με μεγάλη ανυπομονησία. Το κρύο, τις βροχές, τον αέρα, τις Νύχτες Πρεμιέρας, τα θέατρα, τα μαγαζιά, τη σχολή, τη στιγμή που θα φοράω τα κασκόλ μου, τα καινούργια μου πανωφόρια, και φυσικά τα Χριστούγεννα. Ναι έχουμε 4 μήνες μέχρι τότε, αλλά τι να κάνουμε, ο καθείς έχει και την μούρλα του.. Εγώ θα αποτελούσα εξαίρεση; Αμ πως;
Φυσικά και αισθάνομαι άλλος άνθρωπος. Τέτοια ηρεμία, αισιοδοξία, καλή διάθεση και όρεξη για τη νέα χρονιά (διότι νέα χρονιά ξεκινά το Σεπτέμβρη ότι και να λέτε) δεν τα είχα νιώσει εδώ και πολύ πολύ καιρό. Οπότε τώρα τα απολαμβάνω. Ευχαριστιέμαι ακόμη και αυτό το ηλίθιο χαμόγελο που έχει αποτυπωθεί στο πρόσωπό μου και δε λέει να εξαφανιστεί... Ναι, ναι, εγώ ο ξινός, δυσλειτουργικός άνθρωπος, η μεγάλη μαύρη κατάρα που λένε και οι φίλοι μου, είμαι σε μια κατάσταση απόλυτου ζεν και μάλιστα σκοπεύω να παραμείνω σ' αυτή για όσο περισσότερο καιρό μπορώ...
Η διαύγεια που έχω, μάλλον οφείλεται στη μετά-χαλαρωτική περίοδο των διακοπών αλλά ποσώς με απασχολεί. Τούτη τη στιγμή αναγνωρίζω κάθε κακώς κείμενο στη μέχρι πρότινος μίζερη ύπαρξή μου και με μια δόση γενναιότητας, μια δόση μαλακίας και μια δόση αισιοδοξίας, λέω πως μπορώ να αλλάξω.
Έπειτα από μια μεγάλη αποχή από τη ζωή μου γενικότερα (οκ, δεν είχα και πολλές επιλογές εδώ που τα λέμε, αν και ανέκαθεν οι μελοδραματισμοί, η μιζέρια και γενικότερα οι καταθλιπτικές κρίσεις πανικού ήταν το φόρτε μου) λέω να αλλάξω ρότα. Λίγο μικρή δεν είμαι για να έχω ταχυκαρδίες και να δυσκολεύομαι να πάρω ανάσα (χμ, εδώ θα κατηγορήσω τα 2,5 πακέτα τσιγάρα τη μέρα);;
Μεταξύ μας βαρέθηκα να υποδύομαι συνεχώς το κακόμοιρο πλάσμα που όλα τα σκατά της ζωής έπεσαν πάνω του χωρίς να το θέλει. -εδώ με μουτζώνω-. Οκ. Δυσκολίες τυχαίνουν σε όλους, αλλά εγώ το γάμησα και ψόφησε... Και εδώ που τα λέμε τα θέλει και εμένα ο κωλαράκος μου... Μαζεμένες τις έκανα όλες τις μαλακίες και κάποια στιγμή έπρεπε να τις πληρώσω! Αλλά επειδή θέλω να πιστεύω πως αυτό πάει, πέρασε, λέω να δω τι θα κάνω από δω και μπρος...
Προς το παρόν περιμένω με ανυπομονησία να έρθουν τα βιβλία που μου έχει παραγγείλει ο Παναγιώτης από το Amazon (διότι αν δεν πάθαινα μια εμμονή με κάτι, δεν θα ήμουν ο εαυτός μου και θα άρχιζα να πιστεύω πως η Αγγελική στο Ναύπλιο μου έριχνε ματζούνια στο ποτό μου και στον καφέ με στόχο να μου αλλοιώσει την προσωπικότητα), ακούω Claude Debussy (τα βιβλία που περιμένω φταίνε και οι πρωταγωνιστές τους), καπνίζω, προσέχω τι τρώω, διαβάζω για τη σχολή, χαίρομαι τον υπολογιστή μου μετά από την απουσία του για servis (σημ.: μην αφήνεις ροφήματα κοντά στο πληκτρολόγιο), κοιτάζω τη θέα από το παράθυρο πάνω από το κρεβάτι μου και απλά περνάω καλά...
Καλό Χειμώνα λοιπόν σε όλους!!!
ATHENS!!.jpg)
